Bardzo lubię Twoje wiersze. Ten jest świetny. Nie przekombinowałaś, jest melodia, są wzruszenia. Chwyta za serce.

Oj Mede_o! prawie wzleciałam z Tobą , a suknia gdzieś wiatrem niesiona ginęła w oddali . pozdrawiam Azi

A to niespodzianka, bo myślałam, że polecą zarzuty o kiczowatość, nadmierną czułostkowość, epatowanie wzruszeniem. Chciałam tego uniknąć, ale jeśli pisze się z perspektywy szczęśliwej młodziutkiej panny młodej, to trudno użyć mniej sentymentalnych rekwizytów i emocji niż użyłam. Cieszę się z odbioru. I to nawet bardziej niż bardzo.

Dziękuję blaszko ( Poetko? Miło ogromnie, ale to nadużycie), romantyczna ( pomyślę nad Twoją propozycją), shinobi - cała przyjemność po mojej stronie, a że się facetowi, który uprawia moce klmaty, podoba - tym bardziej; introwerko - też mi się te fale spodobały i welon z obłoku; azi - powzlatujmy choć we wspomnieniach; poeto - miło Cię również było gościć.

Pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję Mike. Mnie również było przyjemnie zanurzyć się w przeszłości.

Vanillivi - masz rację i jeszcze raz masz rację. W końcu to samo napisałam w swoim pierwszym pod wierszem postem, bo mam tego świadomość ;-) Tak. Kicz, tandeta, ckliwie. I ograne rekwizyty. Na swoją obronę mogę powiedzieć tylko tyle. Ślub to jeden z najpiękniejszych dni w życiu, dotykający zdecydowaną większość populacji. A spójrz - ilu poetów, poetek poświęciło mu strofy? Dość dobrze znam liryczną klasykę i nie umiem przywołać zbyt wielu wierszy, które by choć tykały ślubnego orszaku Tuwim, Leśmian - bardziej w uczuciach niż relacji z dnia, nawet u Pawlikowskiej nie mogę odnaleźć w pamięci, choć pewnie coś pisała. Nie jest to więc temat jakoś wyeksploatowany. Być może, że trudny, łatwo wpaść w patos, kicz - jeśli małżeństwo z uczucia. Zamyśliłam sobie cykl wierszy tematycznie odnajdujący się w tytule "Historia pewnej miłości", więc ukazujący najważniejsze momenty. Ślub jest takim. Nie umiałam napisać inaczej, niż przywołując swoje wówczas uczucia - takie właśnie tandetne, tkliwe do łez. I w rymowanej formie, a ta ma na dodatek swoje prawa. Zrobiłam to jak najlepiej umiałam.

Amso - bo ona miała 22 lata i zawsze fruwała gdzieś w obłokach. Całuski*

Klaudynko - dziękuję. Również za piosenkę.

super mede_a naprawdę zarąbisty jest ten wiersz !!!Pozdrawiam ( :

Arku - miło Cię gościć po raz pierwszy. Cieszę się, że poprawiłam Ci nastrój. :-)