Wiesz, że jestem dociekliwym czytelnikiem i lubię rozumieć, dlaczego takie, a nie inne, rekwizyty, tytuł, środki poetyckie. Zaczęłam od rozszyfrowywania "trzeciej kwadry lustra". Fajnie to sobie zwizualizowałam - jakby w ramie tkwiła go tylko połowa lub drugą połowę spowiła mleczna mgła i widać tylko odbicie w jego niezamglonej części. Co jest za tą nieodbijającą? Ala i znikający kot prowadzi mnie w krainę czarów. Jest magicznie, ciepło rozchodzi się nie tylko po dłoniach peelki, ale spływa i na czytelnika. Bardzo ładnie ukazałaś radość obcowania z kochaną osobą, która wyraża się właśnie w przyjemności rozmowy, bycia razem z sobą
s ł o w e m. Stąd celowe powtórzenie spinające wiersz:
"chcę ci opowiadać".

Bardzo ładnie Ci wyszło, Introwerko.

A ja już przy którymś z kolei wierszu mam wrażenie, że peelka się boi. Zaczyna mówić, a za chwilę ucina wpół słowa. Jest coraz bardziej dosłowna i coraz wyraźniej mówi o uczuciach, ale coś ją zatrzymuje. Przy Twoich zabawach słowem tego nie widać, jednak tutaj wyraźnie. Zasłuchuję się i rozmarzam (albo rozmarzam), a tu nagle koniec.
I znowu zaprzeczenie. Ona mówi - chcę ci opowiadać - ale przestaje.

Hej!

Alicja oswojona i zaprzyjaźniona aż do osobistego zdrobnienia imienia Alicji, adresat liryczny, na którym się polega, jak na powierniku najtajniejszych prawd. Nadzieja, że będzie się wysłuchanym, zrozumianym w intencjach. Ale rodzi się wrażenie, że tak nie jest. I tu rodzi się smutek: Mówię do Ciebie, a tymczasem...

Samotność w rozważaniach, pisaniu, interpretowaniu świata. Bo często bywa, że, gadamy do obrazu, albo rzucamy grochem o ścianę.

I znów Ci przyznaję rację, Intro. I nie dziwię się, skąd ja to znam.

Serdeczności, Intro. Buziaki,

z.

Takie malusieństwo, a jest i kot, i Ala, i ciepło w dłoniach. I chęć opowiadania.
Ale i kot ładnie mi się dopasowują do cząstek elementarnych...
Oczywiście tytuł ładnie mi otwiera wiersz i też rzuca błysk na wszystko.
Jest coraz bardziej miękko u Ciebie. Tutaj tylko jeden twardy wyraz przyspawający.
Kiedyś pisałam Ci o tym, jak odczuwam słowa (obok treści), ale się zagubiło pośród tego, co zniknęło. Może jednak pamiętasz.
Mam ostatnio chyba jakąś chorobę przekształcania, więc wybacz mi:
które okrywają moje dłonie ciepłem
kiedy chcę ci opowiadać //
które okrywają dłonie ciepłem kiedy
chcę ci opowiadać


Pozdrawiam z uśmiechem i świergoczącym słońcem.