Pozbądź się uszu, dzbanków, proszę, odparuj
głody mojego ciała. I ugaś to pragnienie
łączenia w związki. Atomy rozszczepione.
Brak chemii - zero zasad. Nie kierowałem się żadnymi
kompasami, bo to działka geografii, a konik to konik
zoologii. Już dawno miałem wrócić do szkoły
z domu. Tam już przy śniadaniu się użyna*.

Stary fortepian, który przegrałem
tysiącami nut, zaczyna powoli rzucać światło na
cień. Wyzwolił we mnie kaprysy i elegie. Fugi
kruszały pod dźwiękami. W pokoju jedynie kaszel
zasłony, kiedy okna przepuszczały za dużo
miasta. Chciałbym jeszcze zagrać akordy,
nie tkwić w monogamie; odwiedzić również
palce przyjaciół, składać obietnice
w partytury. Wyjście jest tylko jedno
i jedno z nas nim wyjdzie.



* użynać (ros. ужинать) - jeść kolację

____________________

cykl: zaklejanie szwów