Ten tytuł jakoś tak prozaicznie brzmi, chociaż może to i dobrze, bo na samą myśl o poranku bez czarnego trunku dostaję dreszczy. Trzy pierwsze wersy dobrze poprowadzone, konstrukcja bez zarzutu, metafory są udane, szczerzą się do czytelnika tak jakoś inaczej, jakby to był jeden z tych nietypowych uśmiechów, które trudno opisać, także to na plus. Zabieg z "u" udany, nie powiem, ale wers z kłamaniem kuleje, jest za bardzo nagi, trochę tu niekonsekwencji, tak ładnie Ci szła ta metaforyczna gra, że szkoda by było ją tutaj zawieszać i to niestety psuje efekt, który nabudowałaś w pierwszej strofie. Generalnie nie jest źle, ale moim zdaniem potrafisz o wiele więcej. Miłego.

A jednak nie do końca pozbawiona rymów Podoba mi się forma wiersza i jego rymowa niekonsekwencja - fajnie koresponduje z treścią.
Najbardziej podobają mi się wykrzykniki i kropki


Ostatnio, po dłuższej przerwie, wróciłam do picia porannej kawy i wydaje mi się, że poranki z kawą są jednak weselsze. U Ciebie, mimo że bez kawy, też wyczuwam optymistyczną nutę.
Pozdrowienia!