Kotku,
wierzysz w przypadek? Mrużysz oczy. Serio wyglądasz jak kociak. Czy to mnie w Tobie uwiodło? Nie… Nie wierzysz. Ja ciągle pytam, Ty ciągle odpowiadasz. Przysuwam się do Ciebie. Zaraz zgarniasz mi włosy z czoła. Nie lubisz, jak kosmyki wpadają mi do oczu. Teraz mogę dokładanie obejrzeć Twoje oczy. Są piękne, w blasku i w cieniu. Zawsze mi się podobały. Tobie zresztą też. Lubisz stać przed lustrem. Właściwie, to kiedy odkryłam Twoje upodobania do damskich fatałaszków? Chyba tuż przed Gwiazdką. Potem nie wiedziałam, czy bardziej się ucieszysz z kolejnej pary skarpet, czy może z różowego biustonosza obszytego koronką.
Obiecasz, że zawsze będziemy ze sobą otwarcie rozmawiać? Kiwasz głową. Kochanie, co to znaczy otwarcie rozmawiać? Wzruszasz ramionami. Chyba jestem pierwszą kobietą, która nigdy nie wypowiadała opinii na temat Twojej osoby, czasem krytykowałam zachowanie. Czasem… Każdy ma jakieś zboczenie. Jesteś dobrym człowiekiem. Też chyba jestem nienormalna. Lubię, jak chodzimy wspólnie po sklepach. Wybieramy razem kiecki. Dla Ciebie największe rozmiary. Raz próbowałeś przymierzyć moją ulubioną sukienkę. Rozpruła się. Obiecałeś, że kupisz mi identyczną. Nigdy takiej nie znalazłeś.

Jak my się poznaliśmy? Na obiedzie u Twojej mamy. Szykowna kobieta. Miałam ochotę na nią coś wylać, żeby chociaż na krótką chwilę pozbawić ją manier. Chyba Ciebie nie akceptuje. Wychodzisz z pokoju. Przepraszam. Już więcej nie będę. Na przeprosiny kupię Ci nowe szpilki. Tylko się nie smuć…