Powinno być od lat 18. Normalnie rzeź niewiniątka, co chciał se tylko podziobać, pokukurykować czy popokrywać kurki, a tu masz: rozpruty brzuch, flaki na wierzchu i krew. No słabo mi.. Od dziś nie jadam rosołów!
Pozdrawiam

Ale kogut też ma jajka I to wykształcone na Sorbonie

Jesteś niesamowita ;-) Niepowtarzalna. W Twoich wierszach odnajduję coś, co rzadko trafia się gdzie indziej - niesamowity zmysł obserwacji i niezwykłe obrazowanie codzienności. Tworzysz cudne rodzajowe obrazki, których jestem wielbicielką.

W tym naturalistycznym, nieco przerażającym, opisie wypatroszonego koguta "wielkie oko tłuszczu zamiast słońca", spajające jedzącą niedzielny rosół rodzinę. Nieboszczyk ciotki Waltrau staje się krwawą ofiarą nie jej morderczych instynktów, a złożoną na rodzinnym stole miłości. Twój wiersz przypomniał mi dom mego dzieciństwa i piękne wspomnienia związane z najpyszniejszym w świecie bigosem, pieczoną kaczką i niebiańskimi gołąbkami mojej Mamy. Ze wzruszeniem daję: Świetne.

I ja pamiętam takie akcje. W piwnicy mojego bloku był nawet pieniek, na którym pan Michał pozbawiał kury i koguty łbów. Może dlatego tak reaguję na to, bo jako dzieciaki podglądaliśmy te straszne procedery .. Buuuuuuuuuu

Dzięki Ajw i Marukjo. Pozdrawiam

Tylko krótko, króciuteńko.
Bo musiałam szybko przeczytać, jako że obraz dla mnie straszny.
Ale wszystko jest jak bywało.
Warsztat pierwsza klasa...
a mówi to zażarta weganka.

Pozdrawiam

Bardzo tu wszystko obrazowe i zgrabne. Aż zrobiłem się głodny.