Znowu kurwa, źle wybrałem

choć jak zwykle dobrze chciałem.

Ile razy już tak miałem,

że w swych gierkach przegrywałem?

Jak to zrobić by mieć wszystko?

Łóżko wielkie jak boisko,

chciałoby się ciepła Pani

lecz tak muszą spać przegrani.

Cóż mi więcej pozostaje?

Tworze w głowie własne raje.

Czy ja wstaje? Ona wstaje.

Inne moje obyczaje.

A pieniądze jak papierki,

sam podobny już do ścierki.

Źle wydałem, to co miałem

a jak zwykle dobrze chciałem.

Pojechałem gdzie nie trzeba

pragnąc później sięgnąć nieba

lecz gdy blisko niego

byłem znów o ziemię uderzyłem.

Drzwi zamknięte, chociaż liche

słucham ptaków, bo nie ciche

jak spełnienie co czekało

by wykrzyczeć się je dało.

Więc jak teraz mam nie pisać?

I z uśmiechem słońce witać

choć mi wrogie jak to wszystko

kiedy łóżko jak boisko.

Dobrze w słowach mieć nadzieję,

opisując co się dzieje,

wierzyć w każde bezgranicznie

już nie bojąc się panicznie.

Czego bojąc zapytałeś?

Pewnie nigdy nie pisałeś,

lecz gdy kiedyś próbowałeś

wiesz, że siebie się lękałeś.

Kiedy w końcu przeczytałeś

co prawdziwie odczuwałeś,

jak się bawiąc wymyślałeś

opis na to, że przegrałeś.

Aż panicznie, zapytałaś?

Pewnie nawet nie wiedziałaś,

że gdy tworze każde słowo,

ciągle czytam je na nowo.

Doszukuje się jak mogę

aby wybrać dobrą drogę

opisując swą frustracje

wcisnąć enter a nie spacje.

Priorytetem ulga taka

kiedy leże jak pokraka,

że nie tylko się wyżyłem

ale przy tym wiersz stworzyłem

Choć niełatwe to zadanie,

swych emocji opisanie

to gdy kończę, przyznam szczerze

w talent swój ukryty wierzę. 

Morał będzie, bo być musi

gdy się człowiek w życiu dusi

kiedy wszyscy w koło głusi

niechaj słabość go nie kusi.

Błędy można wykorzystać

ale trzeba na tym przystać,

że choć znowu źle się stało

to coś jednak puentę dało.

Jeszcze jedno dodam śmiało

bo to byłoby za mało

nic by w życiu nie powstało

gdyby się nie upadało.