Tak mi się zdaje, że te Twoje wiersze to jedne z najlepszych jakie mam ostatnio przyjemność czytać na PP.
Chwytają za serce i są ludzkie. Wyrafinowane i zrozumiałe - pełen pakiet w jednym.

shinobi - taki komentarz to niesamowity zaszczyt, ale nie czuję się uprawniona
pati - miło mi bardzo, że uznałaś mój wiersz za prawdziwy
ajw - to miłe, co piszesz. Bo ja jestem zwyczajną kobietą, ze zwyczajnymi emocjami, dlatego chyba można się w moich wierszach odnaleźć.
marukjo - i Tobie serdeczne dzięki za słowa, które dodają skrzydeł. A co do brakującego czasownika - on jest. To "starczy" zamknięte w przerzutni, raz użyte jako przymiotnik: uwiąd starczy" drugi raz jako czasownik, zatem "starczy jednak sił".

Serdeczności, moi Drodzy.

Amso - "starczy sił by ostatnią kroplą wilgoci wzlecieć". Wyjaśniłam w odpowiedzi marukji. Dziękuję za chwile z moim wierszem.

mede_o - ja nie czytam innych komentarzy, znaczy bardzo rzadko. Widzisz dzisiejszego dnia mój umysł ma uwiąd i nie starczy mu błyskotliwości, coby zrozumieć od razu i trza łopatologicznie. Teraz wszystko już jasne.

Dzięki

Blaszko miła, ależ szczęśliwi byliby poeci, gdyby każdy ich wiersz trafiał do czytelnika. Ale tak, niestety, nie jest i tak się stało dziś z moim tekstem - nie trafił.

Ostatnią pestką ratunku, by nie poddać się życiowym spleenom, dla każdego bywa coś innego: dla jednych rodzina, dla innych praca, hobby, religia, ambicje, itd. Każdy ma w sobie własne koło ratunkowe, tylko je trzeba odnaleźć. I to ono pozwala przetrwać nam burze i nawałnice, również te egzystencjalne, gdy wszystko nierzadko ( stąd cyk(licznie) ) wydaje się bez sensu, jałowe i nijakie. Chciałam opisać taki depresyjny moment i zrobiłam to, jak najlepiej umiałam, ale jak widać, niewystarczająco dobrze.

Pozdrowienia serdeczne;-)