niebosk(ł)on - mede_a
Poezja » Wiersze » niebosk(ł)on
A A A

 

zaśnij mnie cicho w marmurową rzeźbę
o rozmarzonym obliczu panny młodej
z reliefem lekko uśmiechniętych do świata ust
bez zaciśniętych pięści i wykręconych bólem ramion
z alabastrowymi dłońmi pozbawionymi śladu
przeszłych występków w postaci plam opadowych
zastygniętą spokojnie w czasie i przestrzeni
miejsc najukochańszych pod tym samym niebem od poczęcia po kres
 
niech mój krzyż ogląda z cmentarnego wzgórza wieżę kościoła
co jak Gwiazda Polarna wyznaczała azymut powrotów
i była centrum Wszechświata
niech kości rozsypią się nawozem w ziemię przyszłych wnuków
wzrosną urodzajem pszenicy i rzepaku
niech nakarmią się nimi okoliczne wierzby nadrzeczne rojsty
niech wsiąknę posoką w rodzinną glebę i spłynę lekko w wody Gubra
którego fale ukołyszą sen na wieczność
niechaj…

 

Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
mede_a · dnia 23.04.2014 06:18 · Czytań: 1067 · Średnia ocena: 5 · Komentarzy: 18
Komentarze
bosski_diabel dnia 23.04.2014 08:36 Ocena: Świetne!
Początek intrygujący, westchnie-nie jednej strony refleksja, a z drugiej sugestywnie wskazanie dokładnej ścieżki, która torowała myśl autora, gdy zapis jest minimalistyczny, skondensowany do skrótu myślowego (tak przecież mogą powstawać bardzo trafne zwroty, wyrażenia, epitety, czy metafory), ale nie tylko – taka ascetyczność w ujęciu tego, co stanowi clou, w czym zawarty jest sens właściwie całego utworu, nie musi być celowym zabiegiem. To trudny ale jakże głęboki wymagający refleksji. Jestem pod wrażeniem, pozdrawiam.
introwerka dnia 23.04.2014 11:44 Ocena: Świetne!
Tekst wyrażający głębszy sens naszej egzystencji wiążący naturę i kulturę, religię i życie osobiste w kształt przejmującej kołysanki - szemranie potoku życia i czasu. Bardzo poruszający.

Pozdrawiam serdecznie :)
ajw dnia 23.04.2014 12:42 Ocena: Świetne!
Są takie chwile, kiedy już nie chce nam się żyć. Albo wręcz przeciwnie - bardzo nam się chce, a ktoś nas tego zycia pozbawia, albo dosłownie, albo metaforycznie, wysysając z nas energię. A potem wszystko wygląda pięknie. Jest grób i pomnik z alabastrowym aniołem. Wszystko jest cudne, nie takie jak za życia. I nawet jest wzruszający napis "Jak daleko można odejść będąc tak blisko, jak wiele można zabrać, zostawiając wszystko". Są łzy, a nikt nie pamięta tych łez, które wylała ta, która leży w grobie..
Takie refleksje mnie naszły po przeczytaniu tego głębokiego wiersza.
Fabularia dnia 23.04.2014 16:58
Odebrałam Twój wiersz jako nostalgiczny, przejmujący i przepełniony osobistą refleksją nad przemijaniem testament. Śmierć łączy się w nim z opisami przyrody i z tego powodu jawi się jako zdarzenie po wieczność wprzęgnięte w cykl przyrody. Zwyczajna niezwyczajność tego wiersza przykuwa uwagę i skłania do rozmyślań. Tylko ten tytuł - z pozoru sugeruje awangardyzm.

Słowem podsumowania, bardzo mi się podobało.

Pozdrawiam.
mede_a dnia 23.04.2014 18:20
Bosski, introwerko, ajw, Fabulario - dziękuję serdecznie za poczytanie i odnalezienie w nim pozytywów. To ważny dla mnie wiersz, bo testament mój, zaklęta w słowa dobra śmierć na rodzinnym zagonie, w najbliższym mi otoczeniu, w którym spędzam - poza okresem studiów - całe życie. Wiem, zabrzmi ckliwie, ale ja okrutnie tę ziemię kocham, że nawet upatrzyłam sobie miejsce na naszym cmentarzu. Ale po tej stronie, by krzyż był zwrócony w stronę miejscowości, jeszcze nie chowają, zatem muszę jeszcze parę ładnych lat utrzymać się przy życiu ;-) Fabulario - tytuł jakoś sam mi się narzucił, bo moja wieś - to mój wszechświat, moje niebo, które skona kiedyś dla mnie.

Ojej, ależ patos mi wyszedł w komentarzu. Sorki, inaczej nie umiałam.

Serdeczności.
amsa dnia 24.04.2014 08:02
mede_o - jestem pod wrażeniem, powiązałaś śmierć z życiem, wywiodłaś z kresu początek, zobrazowałaś, że ziarno musi obumrzeć aby wydać kłos. Przemijanie zawsze wiąże się z nowym, bez niego nie byłoby następstwa pokoleń, pamięci i tęsknoty, bliskości, wiary i miłości.

Pozdrawiam

B)
empatia dnia 24.04.2014 10:51 Ocena: Świetne!
Ileż spokoju w tym wierszu, ileż pogodzenia się z tym, co nieuchronne, bo jak wiadomo "kto się narodził umrzeć musi" ... Fantastycznie napisane.
Pozdrawiam pati :)
mede_a dnia 24.04.2014 16:48
amso, empatio - dziękuję za piękne komentarze i wysoką ocenę.
azikuder dnia 24.04.2014 19:05 Ocena: Świetne!
Wzruszyłaś mnie perspektywą. Pozdrawiam:)
al-szamanka dnia 24.04.2014 20:32 Ocena: Świetne!
Cytat:
niech kości roz­sy­pią się na­wo­zem w zie­mię przy­szłych wnu­ków
wzro­sną uro­dza­jem psze­ni­cy i rze­pa­ku


Bardzo pokiwałam głową nad Twoim wierszem.
Pomimo że utrzymany w formie życzeniowej (niech), to jednak na wieki wieków prawdziwy.
Zawsze wyobrażałam sobie, że po przejściu na drugą stronę dziejemy się nadal we wszystkim i to w nieskończoność.
Są cmentarze, gdzie na prochach sadzi się wybrane, ulubione drzewko, aby gdy się zazieleni szemrać wśród jego listowia odwieczną pieśń wszystkiego.
Bo jesteśmy kiedyś i tu, i potem.
Bardzo pozytywnie odebrałam Twój wiersz, znowu mnie poruszyłaś.

Pozdrawiam:)
mede_a dnia 24.04.2014 21:12
Miłe Panie, azikuder i al-szamanko dziękuję za Waszą chwilę wzruszenia. To największa nagroda dla próbującego pisać wiersze.
Vanillivi dnia 24.04.2014 22:07
Mede_o, widzę w tym wierszu potencjał, bardzo ciekawe fragmenty, ale jednak całość nie do końca mnie przekonuje. Podoba mi się początek, ta fraza "zaśnij mnie" i większość drugiej zwrotki. Pierwsza jest jednak zupełnie słabsza:

Cytat:
o rozmarzonym obliczu panny młodej
z reliefem lekko uśmiechniętych do świata ust
bez zaciśniętych pięści i wykręconych bólem ramion
z alabastrowymi dłońmi pozbawionymi śladu
przeszłych występków w postaci plam opadowych
zastygniętą spokojnie w czasie i przestrzeni
miejsc najukochańszych pod tym samym niebem od poczęcia po kres


Ten fragment jednak jest po prostu słaby. Opis jest banalny, rozwleczony, oparty powtarzające się rzeczowniki z epitetami, których jest zbyt dużo, nieco już wtórnych. Zastosowałaś trochę patosu i to przy temacie jest jakoś uzasadnione, ale jeśli używa się przy tym określeń dość popularnych, to efekt jest kiepski.
Myślę, że ten wiersz trzeba by gruntowanie przeredagować, odchudzić, zostawić to, co najciekawsze, wyrzucając gorsze fragmenty.
Mam też wątpliwość odnośnie tytułu - dla mnie to takie udziwnienie na siłę, ten nawias wcale nie daje tutaj interesującej gry słów. Ten zabieg, z nawiasami, jest straszliwie nadużywany.
blaszka dnia 24.04.2014 23:11
Niesamowity wiersz, z jednej strony osobisty, skupiony na peelce, a z drugiej, powiedziałabym, patriotyczny. Fascynuje mnie takie pomieszanie, klimat działa na wyobraźnię. jest może trochę patosu, ale moim zdaniem bardzo pasującego.
mede_a dnia 25.04.2014 05:27
Vanillivi - "Opis jest banalny, rozwleczony, oparty powtarzające się rzeczowniki z epitetami, których jest zbyt dużo". Słusznie zauważyłaś - to opis. A skoro opis - to obecność rzeczowników wraz z epitetami niezbędna, gdyż to one budują w głowie obraz. ( Tu nawiążę do maniery nadużywania nawiasów - podobna panuje w kwestii nakazu kondensacji wiersza, golenia na zero określeń, skrótowości, w ogóle epitety na PP są w zdecydowanej niełasce. Ja tej manierze nie hołduję). Chciałam oddać życzeniowość przyszłego zgonu, opowiedzieć o tym, co dla mnie ważne, co chciałabym, by po mnie zostało - i by przekaz był jasny. Wyszło banalnie? Pewnie tak, ale jestem tylko amatorką, która próbuje.

blaszko - dziękuję. Patriotyczny w sensie małej Ojczyzny jak najbardziej. Urodziłam się w domu obok kościoła i żyję tu już parę dziesiątków lat, stąd "ta ziemia od innych droższa".

Pozdrawiam o poranku.
blaszka dnia 25.04.2014 13:55
Parę dziesiątków lat? Zatem podziwiam świeżość Twojego spojrzenia!

Pozdrawiam po południu.
mede_a dnia 25.04.2014 15:38
Blaszko - ja tylko dość młodo wyglądam ;-)
blaszka dnia 27.04.2014 19:34
Prawdę mówiąc, miałam na myśli spojrzenie na świat, ludzi itp., wyrażane w Twoich utworach i komentarzach.
mede_a dnia 30.04.2014 16:52
Miałam to samo na myśli, Blaszko ;-)
Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
Kazjuno
27/03/2024 22:12
Serdeczne dzięki, Pliszko! Czasem pisząc, nie musiałem… »
pliszka
27/03/2024 20:55
Kaz, w niektórych Twoich tekstach widziałam więcej turpizmu… »
Noescritura
25/03/2024 21:21
@valeria, dziękuję, miły komentarz :) »
Zdzislaw
24/03/2024 21:51
Drystian Szpil - to i mnie fajnie... ups! (zbyt… »
Drystian Szpil
24/03/2024 21:40
Cudny kawałek poezji, ciekawie mieszasz elokwentną formę… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:18
@Optymilian - tak. »
Optymilian
24/03/2024 21:15
@Zdzisławie, dopytam dla pewności, czy ten fragment jest… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:00
Optymilian - nie musisz wierzyć, ale to są moje wspomnienia… »
Optymilian
24/03/2024 13:46
Wiem, że nie powinienem się odnosić do komentarzy, tylko do… »
Kazjuno
24/03/2024 12:38
Tu masz Zdzisław świętą rację. Szczególnie zgadzam się z… »
Zdzislaw
24/03/2024 11:03
Kazjuno, Darcon - jak widać, każdy z nas ma swoje… »
Kazjuno
24/03/2024 08:46
Tylko raz miałem do czynienia z duchem. Opisałem tę przygodę… »
Zbigniew Szczypek
23/03/2024 20:57
Roninie Świetne opowiadanie, chociaż nie od początku. Bo… »
Marek Adam Grabowski
23/03/2024 17:48
Opowiadanie bardzo ciekawe i dobrze napisane.… »
Darcon
23/03/2024 17:10
To dobry wynik, Zdzisławie, gratuluję. :) Wiele… »
ShoutBox
  • Kazjuno
  • 28/03/2024 08:33
  • Mike 17, zobacz, po twoim wpisie pojawił się tekst! Dysponujesz magiczną mocą. Grtuluję.
  • mike17
  • 26/03/2024 22:20
  • Kaziu, ja kiedyś czekałem 2 tygodnie, ale się udało. Zachowaj zimną krew, bo na pewno Ci się uda. A jak się poczeka na coś dłużej, to bardziej cieszy, czyż nie?
  • Kazjuno
  • 26/03/2024 12:12
  • Czemu długo czekam na publikację ostatniego tekstu, Już minęło 8 dni. Wszak w poczekalni mało nowych utworów(?) Redakcjo! Czyżby ogarnął Was letarg?
  • Redakcja
  • 26/03/2024 11:04
  • Nazwa zdjęcia powinna odpowiadać temu, co jest na zdjęciu ;) A kategorie, do których zalecamy zgłosić, to --> [link]
  • Slavek
  • 22/03/2024 19:46
  • Cześć. Chciałbym dodać zdjęcie tylko nie wiem co wpisać w "Nazwa"(nick czy nazwę fotografii?) i "Album" tu mam wątpliwości bo wyskakują mi nazwy albumów, które mam wrażenie, że mają swoich właścicieli
  • TakaJedna
  • 13/03/2024 23:41
  • To ja dziękuję Darconowi też za dobre słowo
  • Darcon
  • 12/03/2024 19:15
  • Dzisiaj wpadło w prozie kilka nowych tytułów. Wszystkie na górną półkę. Można mieć różne gusta i lubić inne gatunki, ale nie sposób nie docenić ich dobrego poziomu literackiego. Zachęcam do lektury.
  • Zbigniew Szczypek
  • 06/03/2024 00:06
  • OK! Ważne, że zaczęłaś i tej "krwi" nie zmyjesz już z rąk, nie da Ci spać - ja to wiem, jak Lady M.
Ostatnio widziani
Gości online:0
Najnowszy:Usunięty