Tym razem "ona temu winna" i nie może znieść jego wzroku. Czy jej przebaczy? Odwinie z winy? Zedrze tę winę ze skóry aż do ostatniej warstwy? Usunie z krwiobiegu jak zepsutą krew? Da się?
W tak niewielu słowach tyle emocji. Jest prośba, a ja wierzę, że kto prosi będzie mu dane ..
Fajnie posługujesz się słowem. Zestawiasz je ze sobą bardzo świadomie, dlatego Twoje wiersze uwodzą moje oczy i duszę

mede_o - ja też nie jestem biologiem i chyba poproszę jakiegoś o wyjaśnienie Czytając dzień piąty, sięgnęłam do źródeł, bo coś gdzieś tam dzwoniło, ale nawet nie wiedziałam, w którym kościele - oto, co znalazłam: http://aneksy.pwn.pl/biologia/1470986_1.html
Z doświadczenia wiem, że lepiej wierzyć PWN niż Wiki, ale najlepiej sobie Dlatego się dowiem. I oto poznawczy walor poezji Dzięki!
PS
Poweselnym własnym?

Droga Poetko, posiadasz niezwykły dar wyrażania swoich lirycznych myśli i obrazów w sposób bardzo intensywny, mocny wręcz, wbijający czytacza w krzesło, nie pozostawiając go obojętnym, bo taką poezję można albo uwielbiać, wchodząc z lubością w jej labirynt, albo odrzucić, nie rozumiejąc jej do końca, nie kupując jej w wydaniu tak sugestywnym.

Ja łapię się ostatnio na tym, że czekam na kolejny twój wiersz, bo wciągnęłaś mnie w swój świat i chcę do niego wracać, a żeś przy okazji Poetka Wszechstronna, to tylko bić brawo.

Pięknie, soczyście, tak do bólu (słodkiego) ukazałaś pragnienie kobiety.
Tym wyznaniom się najzwyczajniej wierzy, bo kiedy ona tak do niego mówi, to...
No i ta temperatura, niewidzialny bohater tych wersów.
O aurze erotycznej nie wspomnę, bo ją się czuje cały czas.
Krótko, a jak treściwie.