Przyciągnął mnie tytuł - na plus. Sam wiersz również nie zawiódł, ciekawie nawiązujesz do owocu, a motyw ten przewija się aż do puenty (swoją drogą bardzo fajnej). Pierwszy wers - jak dla mnie najlepszy.
- tutaj pozbyłabym się tego wersu, bo nie wnosi nic nowego, a już samo odtajemniczę otwiera fajną perspektywę.
Miło poczytałam,
pozdrowienia!

Świetny, klimatyczny kawałek, Moniko, z wyraźną nutą namiętności i tego pulsującego oczekiwania, kiedy moment spełnienia jest już bliski, kiedy sen staje się jawą, a marzenia rzeczywistością.

Czuć tę gorącą temperaturę, czuć ją niemal namacalnie, bo tak dobrałaś słowa, by ni mniej ni więcej trafiły w punkt: wyłonił się obraz kochania, spokojny, lecz płonący dyskretnym ogniem, nienarzucający się, jednakże wyczuwalny i konkretny.

No i w słowie piękno wiersza

Dobrane i wystylizowane frazy doskonale malują całą liryczną sytuację.
Nie wiedzę tu nic, co nazwałbym zbędnym - wiersz jak pocisk zbity i klarowny, no i piękny, rzecz jasna