Wybacz, ajw, ale to chyba - moim zdaniem - Twój najsłabszy wiersz. Jest zbyt dosłownie, mało finezyjnie, patetycznie. Popatrz: zaciskająca się na szyi pętla, dno piekła, dziura w sercu, niewysłowiona tęsknota, zdławione niespełnienie; muszę - z szacunku dla Twojej twórczości - nazwać te rekwizyty banalnymi. I choć koncept jest bardzo dobry, zaszwankowało rozwinięcie.

Serdeczności.

ajw - wiersz którego sens zawiera się w ostatniej strofie, chociaż cały jest o niewysłowionych lękach, tej która zostaje i czeka, a choć rozstanie naznaczone jest obawami, nie śmiałaby zatrzymać, postawić na szali jego i swoje pragnienia. I nie dlatego, że któreś by przeważyło, ale dlatego, że ich zmierzyć i porównać nie można. Są z innego świata uczuć, a jednak sprzęgnięte w losy - wspólne - obojga.

Mnie się ten wiersz podoba, pamiętam pierwsze które pojawiły się na PP. Nie wiem, czy jest słabszy, inny owszem, bo jak się należy domyśleć inny był tamten czas i inny jest teraz, ale czy to znaczy, że gorszy? Dla mnie nie.

Szczelina genialna

Pozdrawiam