Introwerko,
przyznam, że często nie rozumiem Twoich tekstów. czytam je na bieżąco, choć nie zawsze rozumiem. jakiś czas temu ktoś zwrócił mi uwagę na moje oszczędne w treści komentarze i przez chwilę się tym przejęłam, że może faktycznie nie do końca wpisuję się w trend PP, że może jestem ograniczona intelektualnie albo nie dysponuję odpowiednim poziomem wrażliwości, ewentualnie nie wykazuję się dostatecznym szacunkiem do autora. to było przez chwilę.
stale wracam do Twoich tekstów, a rzeczy są takie, jak wyglądają. i wszystko wygląda tak, że lubię czytać Twoje wiersze. niedawno doszłam do wniosku, że nie potrafię tego wytłumaczyć.
kupuję czasem ciastko francuskie z nadzieniem jabłkowym. robię sobie kawę, za oknem mam drzewa, teraz już gęste i bezpieczne, nad nimi duszne, turkusowe niebo i jem. czuję smak. nie chcę go opisywać. to odwraca uwagę od przyjemności czucia smaku.
czytanie Twoich tekstów nie jest rozumieniem. to esencja doświadczenia.
mam pół godziny i pół rodziny, żeby wygrzebać się z piachu. doświadczam. i pozdrawiam.