A ja po "swojemu" widzę w tych wersach wartość uniwersalną, bo słowo to podane nie jest adresowane do konkretnej osoby (przynajmniej w wierszu się ona nie pojawia), każdy może dośpiewać sobie całą resztę, własną resztę, według tego, co w nim gra, co stanowi jego substancję.

Może być to tęsknota za człowiekiem, za Bogiem, za harmonią i szczęściem, może być czymkolwiek, to zależy już od indywidualnego odbioru.

I to stanowi "po mojemu", o charakterze uniwersalnym tego kawałka, gdzie, jak w lustrze, można obejrzeć siebie i to, co stanowi w nas obiekt pożądania (of course, nie w znaczeniu płciowym).

A i elementy Orientu zacne, nie powiem, się lubi, pożąda

I tym miłym akcentem...