Ach, jak ja lubię takie zwiewne, pozbawione napuszenia i niepotrzebnego wzniosłego tonu wiersze, gdzie nawet nie występuje słowo "miłość", ale jest bohaterem numer 1 wszystkich wersów, gdzie bardzo naturalnie płynie liryka o tym, co w życiu najważniejsze.

Ulotnie jak na wietrze unosi się to piękne wyznanie.

I wiele tu nadziei, ale takiej już "oswojonej", własnej, z którą pojawi się spełnienie.
Bardzo kobieca liryka, wchodząca we mnie każdym słowem, bo ja uwielbiam miłosne klimaty, takie jak u Ciebie, ledwie słowem muśnięte, a wyraźnie odbijające się w wyobraźni.

No i ta intensywność - tak pisze zakochana kobieta