Dzięki Zolu, dzięki też Ks-hp za szczególny komentarz pod tym tekstem, teraz tylko podziękowania, malutka przerwa w pracy, bardziej i lepiej jutro.
Pozdrowienia dla wszystkich czytających.

Ja chyba będę potrzebował wyjaśnienia. Matka Boska na końcu chyba jest?, ale jak rozumieć wtedy to, że źródło jest samotne. Chodzi o to, że woda wypływająca ze źródła jest wodą samotności? Zresztą koncept ciekawy. Źródło przecież z natury jest czymś oznaczającym życie, radość, a tu samotność. Samotność, która jest jakby wewnętrzną energią, która zalewa świat. Bo ta kropla łzy według mnie przeistacza się w coś większego, jak źródło, które dopiero u swojego wylewu jest też czymś wielokrotnie większym. To mi się podoba, ale niejasne są dla mnie przyczyny tego i co to może oznaczać - w końcu ci pierwotni ludzie, Adam i Ewa, grzeszą sobie, więc ta samotność nie zalewa ludzkości, ta rzeka samotności nie ma żadnego odbicia w świecie, nie styka się z nim. Chyba, że to chodzi o rzekę "wewnętrzną" samego Boga?, no ale ona wypływa "u jej stóp"... Czyli znowu jakby ten Bóg tęsknił też za kontaktem z drugim, na wzór człowieka. O właśnie! No to po co coś budować? Dlaczego wtedy jeszcze bardziej zamyka się w tej swojej samotności. Dobra, katolicy to sobie tłumaczą tym, że niezbadane są boskie poczynania, ale do mnie to na razie w tej formie nie trafia. Z jednej strony w tym wierszu on jest taki ludzki, a z drugiej znowu jakaś tajemnica.

Trzeba pracować nad językiem i myślą i będzie jeszcze lepiej, ja widzę tutaj duży potencjał dla poezji religijnej (mimo że jestem 100% ateuszem).

Tak na marginesie, wydaje mi się, że budowanie Kościoła, jako jakiejś wspólnoty wierzących w określoną ideę kosmogoniczną czy nawet ontologiczną, jest według mnie przeżytkiem. No, powiedziałbym nawet naiwnością. Ten wiersz miałby sens w momencie, w którym ujawniłby jakąś nostalgię za tym scentralizowanym światem, który minął gdzieś w XVIII wieku. Bo tutaj Bóg sobie płacze, że jest sam, ale o to właśnie chodzi współcześnie, że to ludzie płaczą, że czują się sami, mimo że uznają istnienia tego Boga - powiedzmy, mam na myśli nie tyle Boga w myśl teologi katolickiej, ale coś więcej, jakiś absolut.