Kushi, jest to pierwszy Twój utwór jaki przeczytałem - jest on kapitalny. Ta niedosłowność przemawia do odbiorcy, cały tekst bardzo mi się podoba. Puenta trafiona i bardzo dobrze skonstrowana. Dziwne, że we wprawkach, choć teraz zrozumiałem już że sto razy ważniejsze są komentarze czytelników niż to gdzie trafia napisany tekstt . W Twoim wierszu uchwyciłaś ulotną w życiu człowieka chwilę, jaką jest namiętność. Bardzo dobry utwór


Pozdrawiam

A ja się zastanawiam, czy nie byłoby dobrze pójść bardziej w niedopowiedzenia.

Tytuł wiąże się z pierwszą zwrotką, przy każdej następnej powtarzasz go. Czy to potrzebne?
Jakbyś też za dużo chciała powiedzieć w pewnych momentach. Zrezygnowałabym z nich.

Popatrz:

- w nas i między nami
roz­sy­pa­ne chwi­le
klep­sy­dra prze­no­szą­ca brze­gi
spra­gnio­ne księ­ży­ca

od­de­chy roz­pa­lo­nych la­tar­ni
zasnute mgłą
myśli pod­sy­ca­ją­ce ogień
w niewyjaśnionym

zagraj ze mną w noce i dni
gdy wieje wiatr

A teraz wyjaśnienia:
- chmu­ry mu­ska­ją­ce rzęsy - za dużo chciałaś wrzucić do tego worka.
- rozsypane/przemieszane - przypadkowy rym.
- nie­od­kry­tych cza­sów - nie baw się w dosłowność. Mgła już daje pojęcie pewnego błądzenia i niepewności.
- kiedy wieje wiatr - "gdy wieje wiatr" lepiej się wpasowuje.

Drugą zwrotkę można czytać na dwa sposoby:
- od­de­chy roz­pa­lo­nych la­tar­ni
zasnute mgłą
Albo:
- zasnute mgłą
myśli pod­sy­ca­ją­ce ogień
w niewyjaśnionym

Ale tylko rozmawiam.

Miłego, Kushinko

Każdy facet, który choć raz kochał, który choć raz poczuł, co to namiętność, bliskość i to "bycie w niej" pewnie będzie wiedział, co powiedziała kobieta w twoim wierszu
A powiedziała siebie.
Jak czasem mało trzeba, by było nam "wiele", by czas stanął i to, co po nim było już tylko spełnieniem, chwytaniem chwil ze złota, budowaniem swoich zamków na piasku, które pozornie, jak każda miłość nietrwałe, jednak staną się z czasem granitem.

Ja też tak mam, wiesz o tym, Kasiu, też co jakiś czas zdarza się wiersz o podobnej tematyce.
Dlatego, ilekroć czuję, że wersy są pisane emocjami, zawsze jestem blisko, bo sam nie czytam świata umysłem, a emocjami właśnie

O doborze słów nie powiem nic - tradycyjnie nic tu nie gra fałszywych tonów.
W moim skromnym odbiorze jest tak, jak być powinno - słowo jest użyte tak, by zbudować obrazy i namiętności, i zadanie jest wykonane, mnie więcej nie trza

Znikam, meczyk czeka

Uwielbiam taki delikatny, niemal dziewczęcy styl, w którym słowa nie sa wystukane na klawiaturze, ale wręcz wypływają spod ręki autora. Są jakby muśnięte jego indywidualnym zapachem, bardzo charakterystycznym, ale bardzo ulotnym. Owijasz nimi czytelnika jak muślinowym szalem, który ma nie otulać, tylko pieścić szyję ..

Tak odczuwam Twoje wiersze. Czekam na jeszcze, bo uwielbiam być tak pieszczona
Pozdrawiam serdecznie.