to może być ta sama choroba na którą cierpiała babcia
ale nie dawała po sobie poznać rozbierając się sama z siebie
tak bardzo łagodnie zamykała drzwi kiedy z jej głowy wylewały
wszystkie nieprzespane noce

mogłam być jej cieniem nieodpartą chęcią wachlowania gazetą
dopóki nie zmarszczy brwi nie weźmie wszystkiego na poważnie
jej oczy rozpuszczały się jak kawałki farbek od niechcenia wrzucane
do wody — od codziennych po udające życie - i najpewniej nim były

wtedy mówiła: zakochaj się w studni to będzie czyste
(mama mama mam takie palce które lubią plastelinę tak bezpiecznie
woła dziecko a każda kulka pachnie miłością w ten sam sposób)