Ooooo, poezja zaangażowana!!!!


Droga,

to dla mnie absolutne novum taka tematyka u Cię, a także raczej rzadki temat na słodkim PP - poeci lubują się tu bardziej w pokazywaniu swoich roztertek i rozedrgania, tudzież chcicy miłosnej, a tu masz!


Niegdyś, w czasach, gdy w naszym pięknym kraju prawie niczego nie było i nigdzie nie można było wyjeżdżać, taka zagrzewająca klasy poezja robotniczo-chłopska występowała na porządku dziennym. Oto najznamienitsi poeci, oraz ci mniej, łapali tematy w locie od Natchnienia. A wena dawała wtedy, oj dawała: a to o planie pięcioletnim kazała pisać, a to o wyższości robotnika i chłopa nad ynteligientem z miasta, a to o pięknie naszej Ojczyzny. Oj!

A tera? Tera jakoś nie podsuwa takich tematów. Czemóż, ach czemu?


Może temu, że upadło społecznictwo a lud pracujący ponad uwznioślenia wybiera picie wódki, reset i bzykanko? (Nie to, że te czynności są jakieś niemiłe, o nie! Wybór alkoholu przeogromny a i dziewczęta latoś coraz zdrowiej dojrzewają.)


Gdzie więc problem leży?

Może wszystko mamy w d..ie? Może wolimy, jako naród, pojechać do Egiptu i cyknąć sobie fotę z wielbłądem przy piramidzie? A może dawanie lajków to jest to, co nas teraz kręci i podnieca?

No nie wiem, gdyż - niestety - nie jestem z działu badania opinii publicznej.



W każdem razie czytając słowa o biednych Indianinach (oni są z Indii? chyba nie, ale taka nazwa się przyjęła) w Twoim wykonaniu, łzy napełniły me kaprawe oczęta a ich potok zalał także koszulę komornika! Biedny ten lud, co mu ziemię zabierają. Ale...

Gdy świeżo weszliśmy do cudownej Unii, która daje nam - prawie za darmoszkę - wszystko, będąc w podróży natrafiłem na swej drodze na oszalałego ze zgryzoty i bólu weterana 2 wojny światowej. I gdym - dla pokrzepienia - kupił mu cytronadę w przeźroczystym woreczku, zaczął mówić mi, co zaprowadziło go na skraj załamania emocjonalnego. Oto, będąc bojownikiem o pokój i niepodległość, wiele zdrowia stracił nafrontach wojennych. Najpierw krawy wrzesień 39 i najazd Niemców, rany od kul, potem Ruscy, więc trzeba było spierniczać przez Afrykę, aby zdobywać Monte Cassino, gdzie odjęto mu jedną nogę.
Później ludowa ojczyzna wsadziła do więzienia, gdzie astracił do reszty zdrowie. Jednak myśl o niepodległej Polsze nie dawała mu się poddać.

Aż do czasu wejścia naszego państwa do unii, tfu! To temu tworowi, stworzonemu przez masonów, oddaliśmy, jak naród, niezależność. Biedny weteran nie mógł znieść, że on prawie oddał życie za niepodległość a teraz klasy polityczne sprzedały ją (niepodległość) dla własnych korzyści byznesowych. Po jaki ch.. było więc walczyć i ginąć, skoro ta ofiara obecnie nic nie znaczy!!!!!

Więc ów biedny człowiek zwariował z tego właśnie powodu.



Dobrze więc się dzieje, że Ty, palenieszkodzi, sprawiasz, że moje ścięgna twardnieją i członki gotują się do marszu! Dla dobra świata uciśnionego!

Tyle, że smutek potworny ogarnia, że u nas wszystko upada, a naród ma to gdzieś... chlip, chlip, płaczę...



Reasumując: rewelacja, alienacja, patryjotyzm i czad czuję z Twojego zaangazowanego społecznie wiersza. To utwór - ideał, w podobie dorodnych piersi kobiety świadomej swych atutów.



Brawo! Takiej poezji szukam, taką rozumiem i takiej puka moje dobrocobrowe serce!



Mlask, mlask - mlaszczę z ukontentowania.




Do następnego, Przewodniczko ma na drodze wyzwolenia uciśnionych, napojenia spragnionych i zaspokojenia niezaspokojonych!


Dobra Cobra mówi: Hail!


ps - niestety, nie ma tu oceny przeidealne, dlatego jestem zmuszony znieważyć Autorkę i tekst, wystawiając jedynie marną najwyższą o ocen tu możliwych.

Ależ się nasza Coberka rozpłynęła.
Całe buty mam przemoczone przez tę jego kałużę łez. Do wiersza się dostać nie mogłam, a ten tam z góry, chłoptaś z Rio, jeszcze dolał ileś kwaterek, kieckę zachlapał, koszulkę obsmarkał, i jaką mam rekompensatę? Wiersz?


- A przecież poświęciłbym każde pióro -

DoCo - Indianie, bo ten głupi Krzysiek myślał, że do Indii dopłynął.


- Rozmazała się żółto-zielona farba -

A przy okazji - ostatnio oglądnęłam film o Nelsonie Mandeli i drużynie rugby RPA. Cudo w reżyserii Clinta Eastwooda, z Morganem Freemanem. Tytuł - Niepokonany (Invictus).
Też się wzruszyłam jak nieboskie stworzenie, gdy w Pucharze świata RPA niespodziewanie zdobyła pierwsze miejsce.
I pewnie bym także płakała, gdyby nie zdobyli (w 1995 rugby zupełnie mnie nie interesowało, więc nie znałam wyników).
Ale przez ten film (a trochę i przez inne doświadczenia) doskonale rozumiem, jak czasem ważne jest, by wygrać, dając całemu społeczeństwu poczucie spełnienia i dumę. A także poczucie jedności.

Aha - zastanowiłabym się nad słowem "upodlona". Pognębiona?

Miłego

Lubię wiersze inne niż „wsobne” zatem za temat duży plus. Natomiast minusuję za niektóre inwersje: „każde pióro poświęciłbym
z indiańskiego pióropusza” – to jest klasyczna inwersja rozrywająca związek, którego rozrywać się raczej nie powinno; „z pióropusza” jest określeniem „pióra” i stać mu za rękę z „piórem”, a nie z „poświęciłbym”. Jeśli chciałaś wykorzystać działanie przerzutni, mogłaś napisać:
„poświęciłbym każde pióro
z indiańskiego pióropusza”. I druga: „oniemiały stadion w Chrystusie” – oniemiały w Chrystusie czy stadion w Chrystusie? Wydaje się logicznie to pierwsze, więc: „oniemiały w Chrystusie stadion” lub „stadion oniemiały w Chrystusie”.
I jeszcze jedno – błąd logiczny : „ do walki,
która dziś upadła na kolana” – walka upadła na kolana? Na kolanach zobaczyliśmy Brazylię, nie walkę. Na koniec mały drobiazg – płaczę z tobą, nie Tobą w tytule.
Pozdrawiam.

Wiolinie, zamysł likwidacji szyku przestawnego w ogóle jest równie szkodliwy, co stosowanie go przy ignorancji wszystkich zasad. Gdyby każde zdanie w języku polskim zaczynać się musiało od podmiotu, a jeśli podmiot miałby określenia, to od nich, potem orzeczenie i jego określenia, byłoby to totalne zubożenie języka i językowa nuuuuda, zwłaszcza w poezji, która nie powinna ulegać schematom. Jeśli za błąd bierzemy: "Do ciebie pójdę nawet w dziką zamieć" i na siłę próbujemy przerobić w: "Pójdę do ciebie nawet w dziką zamieć" - to jest to już niczym nieuzasadniona przesada i wypaczenie pojęcia poprawności. Zatem nie a priori NIE dla inwersji, a umiar, ostrożność i wiedza o zasadach ich stosowania.

Do niczego Cię nie zmuszam, palenieszkodzi, bo nie mam mocy, by to uczynić. Po prostu, kierując się zasadami obowiązującymi w szyku j. polskiego (a jest ich naprawdę niewiele, bo szyk polszczyzny nie jest dystynktywny) wskazuję niepoprawne stylistycznie fragmenty, a także PROTESTUJĘ przeciwko nazywaniu inwersją - NIEINWERSJI i czynieniem swobodnego szyku polszczyzny schematycznym. Inwersja - to wyłącznie odstępstwo w związku z utartą zasadą ( powtórzę - jest ich naprawdę niedużo), więc i inwersji tak samo. Dla ich tropicieli - zwłaszcza tych, którzy uznają za jedynie poprawny zawsze i wszędzie schemat przydawka - rzeczownik, uwagi M. Bańki z Poradni Językowej PWN http://poradnia.pwn.pl/lista.php?id=1988, który za bardziej celną uważa konstrukcję np. "Tym zadaniom nie podoła człowiek, dla którego najważniejsza jest kariera polityczna" niż " Tym zadaniom nie podoła człowiek, dla którego najważniejsza jest polityczna kariera". I to by było na tyle. Pozdrawiam.