Zabawny, z nutką wiejską i zapachem jajecznicy z pomidorami, a także mrówkami w tle, które potrafią też narobić jaj Bardzo zgrabnie uszyte. Po prostu na miarę!

To ci pomidor, owoc-warzywo, zaczerwieniony wciąż na to liczy, że nie nadaje się do jajecznicy.
Co Ci Mila będę pisał, Ty wiesz.
Pozdrawiam.

Jak na wiersz który się pisze ,,na cito,, to wyszło fajnie, lekko i przyjemnie Trochę za dużo ...patrzę, wyciągam, kucam, skubię, odwalę i łypania,ale rozumiem że to było zamierzone Pozdrawiam

Miladoro, cieszę się, że neologizmy millanella oraz pomilador stały się wręcz natchnieniem do kolejnego wiersza Twego autorstwa.

Fabuła tego utworu przypomina mi nieco wierszyk Brzechwy, gdzie "Pan Pomidor wlazł na tyczkę..." :-).
Jednakże dla mnie najbardziej ekscytująca jest dedykacja, oczywiście jestem nią "mille" połechtana, przez co treść lekko pomijam, rozkoszując się wstępem .

A ja tego nie czytałam, więc mój nie mógł wleźć na tyczkę, tylko zwiał pod krzaki.

Czy przypadkiem jesteś na tyle stara, by pamiętać dawną dziecinną grę w pomidora?
Nie znasz?
No tak... to było jakieś sto lat temu...

Wiolinku - na żywca też robię świetną zapiekankę jajeczno-pomidorową.

Dzięki za wspólną zabawę i do miłego

Może i kiedyś natknęłam się na niego, ale w śmietniku literackim, jaki uskładał mi się w ciągu tych stu lat, tego pomidora zgnieciono już na miazgę.

Oczywiście. Ale skleroza też zaczyna być już klasyką.

Droga Milu, nigdy nie jadłem jajecznicy na pomidorach, mam nadzieję, że jest smaczna(kiedyś spróbuję). Bardzo Cię lubię i szanuję. Proszę przestań, zanim z tych pomidorów zrobi się ketchup i to raczej niesmaczny.
Pozdrawiam serdecznie
Zbyszek

A owszem, Zbyszku.
Dusisz przez chwilę na patelni pokrojoną zieloną paprykę i pomidory (można też dodać cebulkę), wbijasz jajka, mieszasz, żeby się lekko ścięły, doprawiasz przyprawami, posypujesz koperkiem i kładziesz na wierzchu plasterki żółtego sera. A potem nakrywasz pokrywką i trzymasz na malutkim gazie, dopóki ser się nie stopi.
Doskonałe z młodymi ziemniaczkami i ogórkami - zielonymi i małosolnymi.

No i nie martw się - keczupu nie będzie, bo pomidor zwiał.


Mrówki wylazły jedynie w celu udramatycznienia akcji, Wasineczko.
W gruncie rzeczy są zupełnie nieszkodliwe.

Dziękuję - Aniu i Zbyszku - miło było Was zobaczyć wśród pomidorowych krzaczków.

Oczywiście, że tak.
Napomknęłam, Córcia ma bowiem miała ostatnio bliskie spotkanie.

Ależ Cię długo nie było, Lilah.
Jak to dobrze, że nie zapomniałaś jednak o portalu.
Mam nadzieję, że już nie znikniesz.

I bardzo mi miło, że do mnie wpadłaś.
Dziękuję

i serdeczności

Raz mrówki, raz komary - lato przecież.
A dzisiaj złapałam pasikonika na suficie - w centrum miasta.
Inspiracje też łapię, bo posuchę miałam na wiosnę. No i stąd te dwa ostatnie wiersze.

Zrobiłaś mi miłą niespodziankę, przychodząc ponownie.
Dzięki, Adelo - i dobrego lata.

Liczę na to i na Twoje tłumaczenia, Lil.
Chyba mi ich brakuje...

Gdzie Ty byłeś, Hal, jak Ciebie nie było?
Widać w samą porę tę jajecznicę upichciłam, żeby Cię zwabić.

Fajnie - witaj, dziękuję i miłego wieczoru.
Aha - i nie znikaj na długo.

Milu,
milanella bardzo udana, ale czegóż innego spodziewać się po profesjonalistce...
Zaskoczyłaś mnie bardziej zdolnością do oswojenia Dziubka
Szacun podwójny zatem.

Milu,

skusiłam się na tę smakowitą millanellę, aż mi zapachniało, a że jestem przed obiadem, podziałało podwójnie. Marzy mi się kolejny wiersz w Twoim wykonaniu, pod tytułem Jak zmiladorzyć niesfornego pomidora

Serdeczności przedobiednie

A widzisz! Nie czytałam tej nelli, Milu.

Jak to u Ciebie: Mistrzostwo formy i luz w temacie, lekkość, finezja, gracja

Brawo.

z.