Nie wspominam o interpunkcji, która wygląda jak żołnierze.. co drugi wystąp, co trzeci padnij...Nie wspominam o stylu, który królowałby może gdzieś u Jacykowa... Nie wspomnę, że tekst jest rozwleczony... takie pytanie mam... czy ciężko jest to jakoś zebrać do kupy, żeby nie było rozlazłe jak stare majty? Nie wspomnę o ozdobnikach typu "Twych" "mą"..przy czym słowa "Twych, Cię, Ciebie" etc. piszemy z wielkiej litery w listach. To nie jest list. A i inwersje są, np: ustach Twych.. pozbywamy się tego typu ozdób. Taka biżuteria tutaj nie pasuje, chyba że chcesz robić konkurencję Kochanowskiemu... a nie polecam tego robić. W sumie mam nadzieję, że inni pozbędą się nagromadzenia zaimków, bo szło mi to opornie.
Jedyne co tutaj mnie zatrzymało, to... treść... niby banał, ale jest w nim coś fajnego.
Nie żebym była złośliwa, ale pracuj, pracuj i jeszcze raz pracuj... a tu masz zapis mój:

Cisza
nastała na twoich ustach.
Przerażony,
wołam wciąz ciebie.

Zamknięte
już są bramy szczęścia -
pukam,
wciąż nie otwierasz.

Ciemność
nastała w samotności.
Zanika
to, co odkryłaś.

Strach
ogarnął duszę -
zapomniałaś,
że tworzyłem twoje życie?

Głucho
i ciemno wszędzie.
Cisza
nastała na twoich ustach.

Pozdro, dark_kid

A w moim przekonaniu są to po prostu dobre chęci, którym nie dorównuje jeszcze (niestety) ani wiedza z zakresu poetyki, ani warsztat.

Dawidzie - może poczytaj więcej dobrej poezji, wtedy sam się zorientujesz, jak bardzo Twój "wiersz" odbiega od tego, co nazywamy sztuką poetycką.

Wiersz oparty na inwersjach, zaimkach osobowych w przestarzałej już formie oraz na uporczywym powtarzaniu "wciąż" nigdy nie będzie dobrym wierszem, zwłaszcza że temat obrałeś też nie najciekawszy, a mówiąc wprost - zupełnie banalny.

Miłego