Witaj MS.

Odniosłem wrażenie, że podczas pisania wahałeś się, czy przekaz trafi od czytających.
Pierwszy raz od długiego czasu wyważyłeś lirykę i język potoczny, a także zadbałeś o formę.
Cieszy mnie to i utwierdza w przekonaniu, że ilość nie równa się jakość. Jest zgrabnie i z werwą. Jedynie końcówka, jak wcześniej wspomniałem poddała się w trakcie obróbki presji (jakiej, nie do końca jestem pewien, nie siedzę w Twojej głowie). Uważam, za niefortunne i dosłowne użycie trzech króli i stajenki (zdrobnienia). Nie oznacza to, że wykonanie jest złe. Przekaz jest jasny nawet bez tego.
Pozostawiając te dwa rekwizyty nie mam dużych oporów z akceptacją, choć psują mi one przygodę za słowem. Jeśli gdzieś tam w chwili refleksji znalazłbyś inne rozwiązanie dodałoby ono charakteru Malinowskiemu i rzeczywistości w jakiej go osadziłeś, a odbiorcy szersze pole do utożsamienia się z wierszem.
Pozdrawiam.

Witaj M. - jestem tu i czytam i co mam Ci powiedzieć, że świat który tu zastałam mijam po drodze na przystankach a zapach spalonej stajenki unosi się nieustanie - wielkość człowieka jest w jego ,, małości'' - co do technicznej strony mnie tu nic nie wadzi i nie szeleści może dlatego, że wciąż czujący czytek bez uprawnień na więcej- serdeczności z mojej kieszonki ślę

inaczej niż w tych, które miałem przyjemność czytać do tej pory. pierwsza jak wystrzał armatni, aż mi ślinka pociekła na myśl co będzie dalej. no i cholera coś tam trzeba było wyważać, doważać treść do formy czy na odwrót. i te bajki. dobra, zabieram pierwszą i zmykam pzdr