Wcale nie przypalone. Trzymałaś czytelnika na ogniu w sam raz, by poczuł aromat wiersza, jego smak i temperaturę. Bardzo kobiecy i sensoryczny. Emocje są jak esencja - mocne, ale 'zaparzone' jakby mimochodem, wykorzystując sytuację. Pięknie otworzył wyobraźnię tak, ze zobaczyłam jakby na żywo piękną kuchareczkę, która gotuje się sama w zmysłowych dodatkach. Jak dla mnie cudeńko

Oj gosposiu. Ładnie to tak rozmarzać się nad garnkiem? Nie mam się za fachowca, ale dżemik od powideł odróżnię. Już bardziej konfitura by mi tu podeszła, ale skoro się przypaliło, to co za różnica? Ale ta gorąca atmosfera bardzo mi się podoba.
Pozdrawiam

ajw - jak miło, że się podobało

franco - to nie asekuracja, z racji wieloletniego obcowania z POEZJĄ, umiem ocenić właściwie swoje wprawki. A tak mi się zachciało napisać rymowankę, to i napisałam - z dwoma odstępstwami od panującego na PP kanonu dobrego wiersza z rymem: wsadziłam w rymy żeńskie męski oraz skróciłam o sylabę dwa ostatnie wersy, by pokazać, że tak też można. Śliwki pod okiem nie będzie, bo aż się zdziwiłam, że tak mało zjechałeś naiwne rozmarzenie naiwnej Medei o pałacu z księciem na krańcach wszechświata

Apisie - marna ze mnie kuchara, dżemów itp. nie robię, to i nie znam się dokładnie na ich recepturach. Miło, że Ci się gorąc spodobał.

blaszko -pisanie poezji rymowanej - to cholernie trudna rzecz, przynajmniej dla mnie. Jakoś prawie zawsze wpadam w pewien patos i to mi nie pasuje. Miło, że masz mnie za lepszą rymotwórczynię niż w tej wesołej wprawce.
Serdeczności.

Poprawiłam, Franco Ty jedna - piekę pierwszy raz pasztet z cukinią i żółtym serem i nie chcę przypalić jak wierszowe powidła

Fantesie - możesz czepnąć, a nawet powinieneś, bo metafora zgrana jak cholera Ale to celowy zabieg. Chciałam ukazać afektowaną, emfatyczną stronę p-elki Medei, stąd jej marzenia są mega kiczowate i w taki sam tandetny, pretensjonalny sposób opowiedziane.
Jak miło usłyszeć, że to jednak poezja, sama bym się nie ośmieliła

wprawka ? może częściej powinnaś pisać wprawki, bardzo dobry wiersz, lekki , ciekawy i dużo subiektywnych przeżyć, trafia. Pozdrawiam ( :

To nie byłyby marzenia tylko samo zycie

witaj Mede_a i jak tu ująć, żeby nie zanudzić no chyba tak,,palce lizać'' lub ,,niebo w gębie'' jak kto woli namalowałaś cudny i taki pachnący obraz słowem Przeczytałam z przyjemnością Serdeczności z mojej kieszonki ślę

Wdzięcznam bardzo za wizytę, Poke, i za serdeczności z kieszonki.

Aleksandrze - cieszę się ze smaczności i apetytu na przypalone powidła A rym? Coś nie tak?

O kurcze. To już drugi dziś wiersz, który jest odbiciem moich myśli. Nie, no uciekam stąd. Wezmę się lepiej za jakąś robotę, może niekoniecznie robienie dżemu, bo nie umiem, ale coś równie twórczego, co poprawi mi nastrój.
Bardzo mi się podobało. Pozdrawiam

I niech się spełni peelce! Po tak wyczerpujących pracach kulinarnych trochę luksusu się należy.

Sprawnie napisany wiersz, z nutą erotyzmu, podoba mi się.

Pozdrawiam

mede_o - jak romantycznie i letnio, domowo, miłośnie i czule. Bardzo mi się takie Twoje rozmarzenie przy powidłach podoba.

Pozdrawiam

Zagotowałaś mię tym wyznaniem! Łojej! Jat tera wrócić do rzeczywistości, która nie jest AŻ tak gorąca... Ty to potrafisz...


Pozdrawiam ze smakiem śliwkowym na ustach...

DoCo

Bo powidła trzeba mieszać, i mieszać i mieszać, tak ze 3 godziny
A Ty namieszałaś w głowie zamiast w garnku

Pozdrawiam serdecznie, Cefeusz

Mniam... Wiersz smakowity
Bardzo mi się podobał!
Powidłom przypalonym, a już na pewno śliwkowym, na złe to nie wyszło. Ja akurat gustuję w przypalonych

PS. Różne rzeczy mogą się w takich sytuacjach przypalić, np. czajnik, w którym się wygotuje woda. Skąd ja to znam

Pozdrawiam śliwkowo
Niczyja