Trochę za dużo tu ogranych środków poetyckich, Cancel.
Wiem, że w opowieści o dwojgu bliskich sobie osobach chętnie sięga się po różne rekwizyty mające stworzyć nastrój, ale gdy rekwizyty te zostały już wyświechtane przez całe pokolenia innych użytkowników, to przestają sprawiać wrażenie.
Dobrze byłoby sięgnąć głębiej do wyobraźni i stworzyć własny, oryginalny obraz.

Myślę też, że bez szkody dla przekazu można by wiersz nieco skondensować, pozbywając się paru zwrotek.

A przy okazji:


Nie ma czegoś takiego jak "ukradki spojrzeń". Można jedynie spojrzeć na kogoś ukradkiem.


- nam niezapisaną -

Rytmem wiersz jest zbliżony do białego, więc jeżeli masz już jakąś wprawę w pisaniu, sugerowałabym pójść w tym kierunku, łącząc wersy ze sobą.
Coś w tym stylu:

- Ma­lo­wa­ne myślą, / bez­sen­no­ścią wspo­mnień:
spa­ce­ry, pej­za­że, / gro­mów pełne chmu­ry.
W prze­zna­cze­nia ramy / wple­cio­ne ob­ra­zy
wszystkich chwil ze sobą / - po­rwa­nych na drob­ne.

Wtedy masz białego (czyli bez rymów) 12-zgłoskowca ze średniówką 6/6.
Ja dopasowałam tylko ostatni wers, bo trzy poprzednie miały dokładnie ten rytm.

Aha - unikaj wielokropków - one nic nie dają.
I nie nadużywaj - dusz/szeptów/księżyca/gwiazd/wieczności/serc/tęsknot - bo to było już w poezji tysiące razy.

Miłej zabawy na portalu.