Yui - trochę krótko, to jakby początek, albo i koniec, zależy czego tyczy sama opowieść, a tutaj tego nie widać. Rozumiem, że jest tu pokazany jakiś stan emocji, wyrażenie wdzięczności, ale z jakiego powodu, dla kogo? Dla wszystkich, dla stworzenia jako takiego? To też może być, ale proza to nie wiersze, rządzi się pewnymi prawami, czytelnik musi umieć zidentyfikować co autor chce powiedzieć i dlaczego.
Sam styl wydaje się ładny, dobrze budujesz zdania (ale na podstawie tak krótkiego fragmentu trudno uznać, czy jest to zasada, czy akurat tak się udało). Jednym słowem wrzuć, coś więcej.
Czytałam Twój drugi utwór, też jest krótki, moja ocena powyżej, jeśli chodzi o styl wzięła się z obu tekstów, ale tak jak we Wspomnieniach, tak i tutaj, jak widzisz to urywek czegoś większego, albo też szkic...

Pozdrawiam



- o powtórzeniach jest wyżej, mnie nie podoba się rozkwity, może raczej rozkwitu, jeśli już skoro dalej masz próchnienia

Yui - hm, nie rozpatruj tego w kategoriach "źle". Minimalizm jest godny pochwały, jednakże czytelnik, jako istota przekorna, chce się rozczytać. Nie bój się dłuższych tekstów, potrafią sprawić wiele przyjemności.

Pozdrawiam

myślałam, że trafię na więcej magicznych dywagacji. no cóż, można ich unikać. ale podjęłaś się tematu, który nie został rozwinięty. przynajmniej ja uważam, że dać posmakować i zostawić - to powinno być karalne!
dziewczyny dały ci do zrozumienia, że nie jest rewelacyjnie. ty już wiesz, co zrobić, by było lepiej

pozdrawiam. Whole