Szczery, prawdziwy, emocjonalny wiersz, czyli wszystko, co lubię w poezji.
Zastanawiam się, czy wyrażenie "a przecież jesteś moją matką", za dużo nie dopowiada.
Takie mam odczucie.
A na wybaczanie zawsze jest czas. Cała wieczność.
Życie to jedna wielka lekcja miłości.

Piękny wiersz.

Pozdrawiam

Poruszający!


Droga ajw,

Czyta sie jednym tchem, płacząc nad odchodzeniem i przemijaniem. Użyte środki artystyczne i inne dodają przekazowi jeszcze większą siłę wymowy. Prawdziwe.

DoCo ze zroszonymi od łez oczyma.

Wikorio - być może masz rację, ale muszę się nad tym głęboko zastanowić, bo na ten moment wydaje mi sie, że każde słowo jest na swoim miejscu. Muszę się zdystansować do wiersza, dlatego liczę na opinie, które mi w tym pomogą. Dzięki za odwiedziny

romantyczna - to nie tak. Twoje odczucia sa zbyt skrajne. Czasami choroba najbliższych zmusza nas, byśmy pewne tematy przepracowali w sobie. To jest wiersz o moich relacjach z mamą, którą się obecnie opiekuję. Moja rodzina była zwykłą rodziną bez patologii, ale były chwile, które siedzą we mnie głęboko, a ponieważ nie zostały przepracowane w przeszłości wracają jak bumerang. Ale jest duzo lepiej - własnie dzięki procesowi, który uruchomiłam dzieki wierszom. Nie jest łatwo poświecac sie dla kogoś, kto był zbyt obowiazkowy, by mieć czas kochać swoje dziecko, rozmawiać z nim i wiedzieć co przeżywa. Opiekuję się mamą trzeci rok, myjąc ją, zmieniając pieluchy, karmiąc etc i na początku nie było mi łatwo. Buntowałam się wewnętrznie. A teraz jest mi dużo lżej, bo jej wybaczyłam
A i jeszcze nieszczęsne 'czegoś'. Musi zostać, bo mnie się wydaje, ze wybaczyłam wszystko, a może jednak czegoś nie? O to mi chodziło

DoCo - jaja se robisz, a ja tu na poważnie piszę

amsiu - masz rację. Kiedyś robiłam wszystko prawie mechanicznie. Dzisiaj czuję tkliwość, o której piszesz. Bardzo dobrze zrozumiałaś ten wiersz. Dzięki

ajw - rozumiem, co przez to chciałaś powiedzieć. Nie wiedziałam, że Twój wiersz jest tak osobisty, choć przecież każdy z nas mógłby się z nim utożsamić. Ale jednak coś nie coś racji miałam zresztą interpretować może każdy na swój sposób, prawda? Ja właśnie tak to zobaczyłam, choć miałaś nieco inny punkt widzenia.

Pozdrawiam i życzę wytrwania

chyba jednak poprawnie jest tak jak zawarłaś w wierszu, kaszę mannę, wszak to rzeczownik i nazwa a nie przymiotnik więc poprawnie, ale jednak myślałem, że może obie formy są dopuszczalne i wtedy lepiej byłoby uniknąć tam trzy razy "ę" ale się nie uda, przepraszam za zamieszanie;-))) i pozdrawiam serdecznie, jeszcze raz, wiersz dla mnie bardzo dobry:-)

Twój wiersz, ajw, przywołał obrazy, z którymi zmierzam się do dziś.
Tylko ja nie umiałabym nadać im takiej formy.

Co do kaszy, to poprawnie - kaszę mannę.

Pozdrawiam

kumam, widać nie dogoniłem.

Mocny tekst. Peelka nie wie jak postąpić z matką, czy jeszcze zdąży przed jej śmiercią wygarnąć przeszłość, czy wybaczyć.... Chyba zostaje to drugie.

Pozdrawiam...

Jestem poruszona. Nieczęsto zdarza mi się tak wzruszyć. Niesamowity wiersz, o niebanalnym bagażu emocjonalnym. Bolesny na wskroś, a opisałaś tak, że ten ból się udziela. Nie napiszę więcej, bo przedmówcy zrobili to o niebo lepiej. Wyrazy uznania i pozdrowienia

Ale ja całkiem na serio...

DoCo

DoCo - naprawdę? No to miło mi, druhu mój
zrekapitulowana - i ja poczułam ucisk, gdy przeczytałam Twój komentarz. Dziekuję

Naprawdę się wzruszyłam... serio, wiersz... chciałabym takie czytać, smakować je;
a na inne tematy się nie wypowiadam, bo za mało przeżyłam jeszcze...
Pozdrawiam serdecznościowo i słonecznie

DoCo - nie znam gościa, wiec wolę znanego lekarza lub zaprzyjaźnionego farmaceutę. A ten ucisk to w serduchu, bo ja silnie się wzruszam i mi pompa ssąco-tłocząca zatyka się w dyszach

zrekapitulowana - ja też jestem wzruszona, bo mam prywatne sygnały, ze wiersz komuś pomógł uporać się z podobnymi uczuciami

mike - wybaczanie to proces podobnie jak miłość. Tak myślę

Ajw tu już wszystko napisano, ja trawię TO wewnętrznie i czuję jakbym dotykał całej sprawy, poruszający tekst i piękny, pozdrawiam.

emocjonalny wiersz,
kurczę jak ty to robisz?
też chcę tak pisać

Wiersz-inspiracja JOLI w jej najnowszym opowiadaniu Bez tytułu
Przypomniała go, a ja do niego wróciłam.
I jeszcze raz zadumałam się na Twoim talentem.

Pozdrawiam ciepło.