powtórzenia jak najbardziej w poezji zacne, ale tu za dużo o jedno - cztery razy powtarzasz "szukam", trzy to chyba max.
Potem podobny rym "padam", a wiersz przecież niby biały.


i tu nie najlepiej: podobne końcówki można było zastąpić bodaj imiesłowami, lub czymś innym.

Koniec wiersza również nie zachwyca.
Od poezji wymagamy finezji, nie zdań jak z życia wziętych.
To nie liryka, wiersz ma przenieść w inny wymiar.
Tu mi tego zabrakło.

Ech te gusty  Bo dla mnie fragment - zasygnalizowany przez mika17 i przez Ciebie wyrzucony:
„a ty mnie
uświadamiasz
zakładasz nogę na nogę
kpisz uchylając dekolt
kusisz” – najlepszy w wierszu. Dynamiczny jak diabli, spójny, adekwatny do tego, co czyni z peelem adresatka wiersza. I jak pięknie brzmi, szumi głoskami szczelinowymi w takt rosnącego napięcia, buduje je, podkręca.
A tak :
„a ty uświadamiasz
zakładając nogę na nogę
uchyliwszy dekolt kusisz” – brzmi – moim zdaniem - nienaturalnie i znika ów cudny feeling.
Pozdrawiam.