- To która ręka? – zapytała pani pielęgniarka.

- Właściwie to żadna – odpowiedziałam.

- Proszę pokazać. No faktycznie nic nie widać, Musi pani popracować, zaciskać pięść i rozprostować. I tak przez kilka minut.

Wyszła z pokoju, a ja „pracowałam”.

- No i nic ? – zapytała zdziwiona po powrocie. – A wodę pani rano piła?

- Wypiłam trzy szklanki. Ale to nic nie pomaga.

- No to spróbujemy w ciemno.

Spróbowała, ale było bardzo ciemno. I w jednej i w drugiej ręce.

- To weźmiemy z palca – zdecydowała.

- Myśli pani, że z palca da się utoczyć na trzy probówki.?

Nie udało się.

- To wezmę taką cieniutką igiełkę i z tej małej żyłki na dłoni…

- No powinno lecieć, cholera gdzie ta żyła mi uciekła? Dobrze się pani czuje?

- Dobrze, wytrzymam.

- Cholera, to ja już nie wiem gdzie mam szukać. Może koleżanka spróbuje…

Przyszła koleżanka, próbowała…

--------------------------------------------------------------

Gdy wyszłam z gabinetu pobrań wyglądałam jakbym z wojny wracała. Na jednej ręce trzy opatrunki, na drugiej cztery.

- Pani sobie tu posiedzi i przyciska te miejsca. – powiedziała pielęgniarka.

Usiadłam. I kolejno przyciskałam.

Obok ośmioletnia dziewczynka patrząc na mnie przerażona krzyczała, że nie pójdzie na żadne badanie krwi.

A za filar schował się mały chłopiec. Zaparł się nogami i wołał na ratunek mamusię, bo był z tatusiem. Przyrzekał, że juz zawsze będzie grzeczny.

--------------------------------------------------------------

Spoko i luzik. Już się przyzwyczaiłam.

Przecież nikt nie jest doskonały.

Ja na przykład nie mam żył…