Naprawdę ulotna i lekko podana poezja, jakby malarz jeno musnął płótno pędzlem, tylko położył nieuchwytne dla słowa impresje, nienazwane stany ducha, które są udziałem człowieka wrażliwego i bardziej czującego niż analizującego chłodnym umysłem, bo są przeżycia, które po prostu są, i nie potrzebują ubrania w literę pisaną, są w nas, i tylko my umiemy je przezywać.

Motywy kwietne subtelnie wplecione w całość, nuta sentymentalno-wspomnieniowa nadaje specyficznego feelingu temu utworowi, jakby to, co wydarzyło się kiedyś, nadal żyje w nas, wkomponowało się w naszą uczuciową biomasę (ależ niefortunne określenie!) i jest teraz nami.
Bo wspomnienia to nasze życie, to my, zakrzepli w czasie i przestrzeni...

Bardzo udany wiersz, taki z serca, to się czuje, i to dlatego te wersy tak przemawiają

Well done, good woman poetry worth waitin' for!