Świat pozostaje zawsze niezadrukowany: puste światło
w brzmieniu kosmosu. Swobodny dryf ciał powielonych
dłutem. Zmienia się tylko język i mechatronika słowa.

Jesteśmy tworem głupca - marną reprodukcją, plagiatem
o identycznej ilości oczu, co nóg i rąk. Wpasowani jak
dym, o profilu przeciętnym lub głębokim. O obliczu

rozpoznawalnym na samo skinienie. Czas nie ma nic do
życia - spotkałem cię wczoraj, tak jak spotkam go jutro.
Rozdarci i zmechaceni rozeszliśmy się

w szwie. Igła będzie inna, tylko grzbiet ten sam, ta sama
okładka. Na skórze również można wypisać pewne słowa,
ale powtarzasz je, od kiedy zdałem sobie sprawę z tego,
że potrafię zapominać.