Komentarz powyżej trafny i nieprzekombinowany. Trochę zalatuje prozą poetycką, ale absolutnie nie jest to zarzut, do na prawdę dobrego wiersza. Takiego jak lubię.

Mój drogi msh. Cali zbudowani jesteśmy z lęków. Nasz mózg, w procesie ewolucji, nauczył się bać prawie wszystkiego, bo to jest warunek przetrwania. Cała reszta nas to blichtr i pozłota. Wygrzebujesz, zagrzebane, ale dobrze jest, w celach higieny psychicznej, dać mózgowi czasami po mordzie.

Zdecydowanie, nic nowego nami nie targa, poza starym lękiem. I tak wciąż i wciąż będzie się o tym pisać, do wtóru pytań, całe chóry tych samych emocji, nawet skrzydeł w naszym niepokoju nie pomalujemy inaczej. Ale refleksja za to ładna, tak w niej się spokojnie umiera, bez krzyku i łez, w dodatku zaraz po niebie, któremu odarto niebieskość.
Pozdrawiam!

W zasadzie przedmówcy powiedzieli prawie wszystko, więc nie będę dublować. Zaznaczam obecność i daję wyraz pełnej satysfakcji, bo poczytałam z przyjemnością. To kolejny projekt, który realizujesz w niebanalny sposób, a sytuacja liryczna jest odczuwalna każdym receptorem. Tylko ten rozstrzelony druk przyprawia mnie o zgrzyt siekaczy, naprawdę nie możesz tego przeskoczyć? Ale to tak w ramach małej marudy, pozdrawiam serdecznie

Witaj
Tak mi ten tytuł utkwił w głowie, razem z wierszem zresztą, że nie dałby mi spokoju, gdybym nie zostawiła śladu. Robi na mnie podobne wrażenie, jak książka, którą moje dziecko nie tak dawno temu czytało w szkole. Tytuł był tak intrygujący, że nie dało się przejść obojętnie, nie zagłębiwszy się w treść, mimo, że to książka raczej dla młodzieży Tyle tytułem wstępu.

Przejmujący wiersz, muszę przyznać, wywołuje gęsią skórkę na skórze, uruchamia wszystkie zakamarki wyobraźni i przywołuje na myśl najgorsze obrazy, jakie ostatnimi czasy zarzucały nas media. Ja tutaj znacznie szerzej sobie czytam, dla mnie wojna to niekoniecznie tylko ta na karabiny, zrzucane bomby. Wojna, walka, codzienność, można powiedzieć. Historie, jakie wiele osób przeżywa każdego dnia, z różnych powodów. Wszak niektóre informacje, choćby od lekarza spadają jak grom z jasnego nieba. I wtedy może nawet chciałoby się końca świata, żeby ominąć cierpienie, ból, strach. Można by na te tematy mówić, mówić, mówić. Bez końca.

Lubię się czepiać. Tutaj nie mam do czego. Dla mnie to idealnie skrojony wiersz. Dziękuję.

Pozdrowienia

BB, cieszę się, że tak głęboko weszłaś w ten tekst. Nie ukrywam, że chciałem skłonić do zastanowienia nad tym, co zrobimy. I faktycznie, jak zauważyłaś, nie tylko o wojnę (w tym dosłownym znaczeniu) chodzi. A, czasami tak mają (te pigułki). Bombowa puenta bardzo się cieszy, a jeszcze bardziej ślad, który tekst pozostawi w Twojej pamięci. Dziękuję za przeczytanie i komentarze. Pozdrawiam serdecznie. msh

Dobry wieczór

I tak wszystkie nasze dążenia, ambicje, codzienny wyścig szczurów w kilku chwilach legną w gruzach...

Super wiersz. Rzadko spoglądam na poezję, lecz tutaj szkodą by było nie zajrzeć.

Podoba mi się.

Pozdrawiam.