Podoba mi się treść, mniej podoba wykonanie, bo chociaż konsekwentnie utrzymujesz rytm (z jednym wyjątkiem), to zbyt dokładne rymy i ich powtórzenia rzutują jednak na odbiór.
Co do tego wyjątku – masz rymy naprzemienne, żeńskie i męskie. Oprócz drugiej zwrotki, gdzie przeszłaś na wyłącznie rymy żeńskie, co zaburza kompozycję.

A można dać - na skrót - i będzie rym męski.
Pozbyłabym się też metafory "rutyny buty", bo z inwersją brzmi niezbyt korzystnie.

W drugich i czwartych wersach masz podobne rymy, ale to nie jest zarzut, tyle że nie są one konsekwentne, skoro druga zwrotka je łamie.
Nie powtarzałabym jednak "czasu", wyszukując inny rym.



- niechlubny -


Można inaczej, chociażby - wisi u szyi jak ciężki głaz -


Ominęłabym, bo to zbędne dopowiedzenie - wciąż trzymasz nas.

A na koniec - zrezygnowałabym z interpunkcji - pytajników, przecinków, wielokropka (to trzy kropki, nie dwie) i wielkich liter.
I skasowała podwójne entery - opcja "edytuj, zaciemnienie wiersza i kliknięcie na pasku powyżej "usuń zbędne akapity". Wiersz lepiej wtedy wygląda.
A przy dopracowaniu pokusiłabym się też o ciekawsze rymy.

Aha:

Niepotrzebne te wielokropki, zresztą za dużo ich.
A tytuł można skrócić:
- zawsze istnieje furtka - nie zawsze jest droga powrotu - choćby w ten sposób.

Miłego, Nuleczka

"Gdy emocje już opadną..." - dalej nuty, cytat z utworu muzycznego.
Jeżeli forma podkreśli emocje, jestem za.
Podejrzewam, wiersz w chwili gdy coś "bum" i w środku szum, oddechu brak, lata w szeregu i z pytaniami "i co i co?".
Dużo smutku w wierszu pod postacią utraconych nadziei a jednak wciąż nadziei, patrzonej jednak już z dystansem.
Ładne podsumowanie kawałka życia, gratulacje.
Oczywiście, w wierszu dużo jeszcze nie odkrytych, przeze mnie, obrazów.