Bardzo ładny klimat i piękna pointa, Ana.

Tym niemniej parę słów/powtórzeń masz zbędnych.


Tu nie jest potrzebny.


Nie byłoby lepiej połączyć te wersy?


Trochę za dużo tych bezokoliczników.
No i masz powtórzenie "oczu", które osłabia wymowę "oczu" dziadka.


Niepotrzebnie powtarzasz pastelowy dom. Wystarczyłoby "wracam z kwiatami".


Miłego

Zawsze biorą mnie wiersze wspomnieniowe, bo sentymentalny jestem, i cenię sentyment u innych, taki ledwie muśnięty, bez dopowiedzeń, lekko naszkicowany, jak lodowe wzory na zimowych oknach...

I ja miałem podobne, wiejskie dzieciństwo i dziadków, babcie, które do dziś pamiętam, i które śnią mi się w dobry sposób

Z wiersza wynoszę pewną treść: jesteśmy tym, czym nasza przeszłość, tym, czym nas ukształtowała.
Nie wzięliśmy się z kosmosu, zatem nasi bliscy to nasz zaczyn.

Bravo