Tak jak zapowiadałam w shoutboxie, zjawiam się skomentować. Jest w klimacie tego wiersza coś, co mi się podoba, co intryguje, czy to świetliki, czy też neony, czy to ta lekko surrealistyczna niepewność, czy jesteśmy jeszcze na dnie oceanu, czy już w autobusie.
Ale, niestety, obszerne fragmenty tego wiersza napisane są bardzo nieporadnie. Sięgasz po oklepane motywy i formułujesz myśli w sposób bardzo typowy dla debiutantów: poprzez niezbyt udane metafory dopełniaczowe i inwersje. Nadużywasz także określeń.
Zachęcam do pracy nad tekstem pod tym kątem.
Pozdrawiam serdecznie