Twój wiersz ściął mnie z nóg jak mocny sierpowy
A ja lubię być wstrząsany, i bynajmniej nie muszą to być teksty o mocnym zabarwieniu, a takie właśnie czułe, ciepłe, przyjazne wersy, jakie u Ciebie dnia dzisiejszego ku lubości serca mego odkryłem i parę razy (!) czytałem, by się nasycić, bo jako człek emocjonalny taka poezja gra mi w duszy zawsze i wszędzie jak zmysłowy saxofon Johna Coltrane'a.

Co mam Ci powiedzieć, że kolejna perełka, że "pisz mi tak, pisz", a ja będę w pobliżu?
Wiersz jest po prostu świetny, bardzo przemyślany, widać, że sercem pisany, jakże naturalny, kameralny, taki, że od razu cieplej i milej się robi po lekturze, gdzie kochanie żyje i "zimy" ma już za sobą, a to sztuka nie lada w tych paskudnych, rozwodowych czasach...

Poczułem tę nadzieję.
Tę wiarę, i wiem, że im się uda
Mam szósty zmysł.

Znikam zadowolony z bycia zadowolonym

Uff, jak ciepło w Twoim wierszu, Ajw, aż mi koło serca miękko się zrobiło i nadziejnie, tym bardziej, że za oknem świat dokumentnie przysypany śniegiem.
Szczególnie druga zwrotka przypadła mi do gustu.
Po prostu powala na łopatki i, czytając, tak jakoś oczy wilgotnieją.
Dużo w tym wierszu można znaleźć.
Szczególnie końcówka wiele mówiąca.
Zapowiedź skupiania się od teraz na rzeczach tylko ważnych, cennych?
Piękne. I cudnie opowiedziane.

Pozdrawiam

Ajw, ten wiersz ujmuje mnie nie tyle wyrafinowaną formą, co swoim nastrojem, sposobem mówienia, płynącym z niego ciepłem, optymizmem. Bardzo podoba mi się to:



i powtarzający się wers "nie będzie zimy w tym roku".

Co do reszty, momentami zastanawiałam się, czy nie dałoby się poszukać ciekawszych skojarzeń, rekwizytów - ale tak jak jest, nie jest źle.
Całość wyszła ładna, sympatyczna.
Pozdrawiam serdecznie