David Bowie znowu śpiewa my lit­tle china girl https://www.youtube.com/watch?v=BzcCVGiP-OE, a ja próbuję sobie wyobrazić bez-namiętną, skośnooką piękność, za którą tęskni bohater Twojego wiersza. A może wcale nie tęskni za nią, tylko za… ale zostawmy miejsce do interpretacji i innym czytelnikom, bo wiersz rzeczywiście wielowarstwowy.

Podobało się, bardzo - chwalę za koncept i wykonanie.

Pozdrawiam serdecznie i miłego wieczoru, marukjo.

Hello, good woman, nadszedł czas podzielić się swoimi refleksjami po lekturze wiersza
Użycie tak mistrzowskich przerzutni sprawia, że liryka choć kameralna i stonowana, pędzi przed siebie mnogością obrazów, układając się na jeden większy: była namiętność, była bliskość, czasem konsumowana w hotelowych pokojach, lecz nie dane temu było trwać...

Gone with the wind...

Świetnie rozpisany wiersz: każda linijka zdaje się nieść kolejną informację, o tym, co było, by zakończyć tym, co jest.
Czynisz to bardzo dyskretnie, rzucając obraz, nie wniosek.
Całość trzeba przeczytać kilka razy, aby ogarnąć wszystkie impulsy płynące z tych wersów.

Myślę, że i on i ona stali się loserami w tej grze.
Nie wyczuwam (subiektywnie, rzecz jasna), by była tu mowa o kimś, kto zyskał na końcu tej miłośnej relacji.

Coming back to you is my habit I'm already used to