Kluczyk do wiersza miesci się w tytule. Zycie niektórych przeraża, innych wprawia w zdumienie, a jeszcze innym daje poczucie złudzenia, że jesli zrobią coś, to bedzie tak, a nie inaczej. Obrastamy w różne mechanizmy obronne: oddychamy do papierowych torebek kontrolując oddech, który pożera strach, boimy się inności, myślimy, że powtarzane kompulsywnie czynności sprawią, że oswoimy lęk, a prawda jest taka, że trzeba po prostu położyć się z ufnością jak na wodzie i pozwolić, by życie nas uniosło ..
Fajny kawałek. Pozdrawiam

Ilekroć mam do czynienia z wierszem, który mówi o relacjach damsko-męskich, od razu animuję się w tym temacie i bacznie nadstawiam ucha, co też między wersami szemrze.
A u Ciebie nienazwane, lecz wyraziste "bycie razem", to, co "między", to, co spaja, ale tez oddala.
I w tytule jest wskazówka: ileż takich kompulsji towarzyszy miłości, ileż lęków, obaw, przesądów i życzeń?
Wiele...
Bo kochanie to nie 100 procent pewności, to owe "natręctwa", może sól miłości, bezcenna przyprawa, co sprawia, że świat, w którym kochamy, jest nasz.
Nie wiem.

Bardzo świeżo podane, bez narzucania czegokolwiek, z przestrzenią do refleksji.
A to czyni wiersz wierszem.

Love's got the world in motion
and I can believe it's true
Love's got the world in motion
and I know what we can do

New Order 1990 "World in motion"

Hold on, good woman