Alicjo, jak zawsze jestem pod urokiem i inspiracją. Wiesz, że jestem Twoim wiernym czytelnikiem.

Spojrzałaś prosto w oczy,
a może nie spojrzałaś?
Poezją świat się toczy,
a koło światem włada.

Pozamykane wersy
skraplają się w ramiona,
w których ostatni (pierwszy?)
cierpi na szczęście - prowadź

tam, gdzie zobaczyć pragniesz
rozstaje cudzych myśli,
przy których płacz lub baw mnie
kierunek w sens uściślił.

Mówiłem? Nie mówiłem,
dziś wszystko trwa sekundę
pozwól pozbierać chwile
i żyć lub nie z absurdem.


Miłego dnia życzę.

Ja tak poetycko, jak Roman, skomentować bym nie potrafił (Może tylko dziś?...), a rzeknę zupełnie sztywno i prozaicznie, że zadziwił mnie pewien szczegół, choć przyznaję - nie od razu go zauważyłem. Co to za szczegół, wyjaśni się w następnym zdaniu, mianowicie |następne zdanie| Absolutnie wciągający utwór, może nazbyt z początku "zdrobniały", ale przez to pieszczotliwy i dla mnie mogłoby nawet być wszystko "z małej", to i tak bym się nie czepiał. Zwróciła moją uwagę, w pierwszym rzędzie, paralela (..?) pomiędzy "chcę (...) mogę" a "mówiłam? nie mówiłam.".

Pozdrawiam

Super!! Pięknie i subtelnie. Brawo!

Kłaniam się i dziękuję