Hm, przepraszam .
Wczoraj go już czytałem teraz ponownie wróciłem.
Taka ilość obrazów że wciąż się przebijam.
Trochę jakbym sobie zaglądał pod czachę .
Dlatego zabieram "do śledzenia". Jak siebie zrozumiem pewnie Ciebie trochę wtedy.
Opiszę wrażenia, z oceną , za jakiś czas.
,,,,,,,,,,
I ponownie, dziecięce jakby.
Dziękuję, mocno rozcinasz, łapę wkładasz i wyjmujesz skrzące żywe wspomnienia, z krwi kroplami. Te krwi krople w łzy się zamieniają mi po twarzy. Dlaczego? Pewnie wiesz, też nie napiszę.
I jako wiersz i jako oddanie co było, z poetycznym wytknięciem do "na przeciwko" że nie widzi, nie widzą co mają pod nogami ("nie rozróżniasz pocierania oczu", świetny.
Nie wiem dlaczego (wiem), kocham już ten wiersz. Nie od pierwszego spojrzenia, a po cholernym trudzie zrozumienia jasno, choć wciąż nie jasno .
Wiersz ma w sobie duszę, gratuluję .

Twoje wiersze to dla mnie takie zapisy wspomnień, znacznie ciekawsze od pamiętnika (mam na myśli takie zapiski dnia codziennego, jak to wiele dziewczyn pisze w dziecięctwie), choć te też potrafią wciągnąć bez reszty, przeplecione teraźniejszością, spostrzeżeniami, ulotnymi chwilami, myślami, obrazami, jakie czasem przelatują przez głowę, zanim odpłynie się w sen. Zanim przepłyną wszystkie i zamienią się w czerń. W pustkę, która rodzi w sobie sen i miesza jawę ze snem. Abstrakcję z rzeczywistością, wyraźne i nieco zamazane obrazy, rozlane, jak akwarela na mokrej kartce. Czasem ciężko ogarnąć rozumem.

Piękne to doszeptywanie. Cudne. Choć smutne równocześnie. Tak bardzo, że nie da się tego smutku wyrazić słowami. A nawet jeśli się da, to na pewno tu nie jest miejsce na to.

W sumie tak teraz myślę sobie że Twoje cudne zdjęcia mogłyby się złożyć na piękny, ogromny obraz. Składane na różne sposoby mogłyby być wierszami podanymi w formie graficznej podobnie jak piękne obrazy malowane słowami. Wyczytuje się/ widzi się w nich akurat to, co zajmuje największą część umysłu. A później już się człowiek tak w tym wszystkim zatraca, że nie jest pewien, czy to słowa wiersza czy jego własne myśli

Byłam kiedyś na bardzo ciekawej wystawie, na której właśnie oglądałam, ale nie ze zdjęć, a z wydruków komputerowych zrobiony obraz. Niesamowite wrażenie. Nieporównywalne z niczym innym. I właśnie takie też wrażenie robią na mnie Twoje wiersze.

Pozdrowienia