Trzeba było rozstrzelać poetę,
więc póki możesz, zlikwiduj wrażliwca,
sprzątnij jak śmiecia jednym strzałem,
wypatrosz do resztek dla własnego dobra.

Zdejmij wreszcie klapki z zaspanych oczu,
nim kat je włoży powtórnie przed ścięciem,
napnij brak mięśni aż rozsadzi rękawy,
i przeżyj jak Gregor przemianę w robaka.

Człowiek z zawodem zawodzi sam siebie,
póki pióra nie złamie i chwyci łopatę,
która nakarmi, nim myśl go zagłodzi.

Nie jest łatwo spalić wszystkie mosty.
Trzeba gdzieś przecież zamieszkać.
W królestwie ziemskim jest mostów wiele.