Faith, podoba mi się ten wiersz, jest nastrojowy i klimatyczny, oddziałuje na wyobraźnię, przemawia do mnie. Tytuł mi nie przeszkadza, kupuję go w tym kontekście, ale zgadzam się co do dwóch ostatnich wersów. Wiersz brzmi zdecydowanie lepiej bez nich.
Ostatnio czytałam więcej Twoich wierszy, w których dostrzegam potencjał, chociaż nie zawsze komentuję, to czytam. Podoba mi się również Twój sposób komentowania, zawsze merytoryczny i służący autorowi.
Pozdrawiam serdecznie

Faith, jeszcze połowy września nie ma, a Ty już w listopadzie jesteś.

Przecinek po "na dobre" i wydaje mi się, że także po "dłoni" w drugiej strofie, ale co do tego drugiego, nie jestem do końca pewna, więc tylko nadmieniam.

To, co najbardziej mnie chwyta w wierszu, to jego niesamowita aura, nastrój. Bardzo dobrze udało Ci się to uchwycić.
Natomiast, jeśli miałabym się do czegoś przyczepić, to nie do końca czuję ten motyw z herbatą i frazę "wciąż smakuje tak samo", bo mam wrażenie, że już tyle razy coś podobnego czytałam.
Dwie pierwsze strofy - na tak. I, jak wspomniałam, klimat wiersza - magia.

Źle reaguję na zimę, tęsknię za latem – dlatego wydaje mi się, że - jak dla mnie - w tych szczególnych okolicznościach sam tytuł Chłodnieje mógłby być wierszem! W każdym razie nawet nie tylko nie czytając, ale nie widząc wiersza, byłbym prawie pewien, o czym jest.


Plusy

Bez wątpienia jest klimat. Bez wątpienia wiersz zaczyna się dobrze i oryginalnie (listopadowe zachody słońca nie istnieją) – jak dla mnie, ta linijka ustawia wszystko jak trzeba.

Druga zwrotka – absolutnie bez zastrzeżeń, wszystko gra, każde słowo i każda metafora na swoim miejscu. Słona mgła lekko kojarzy się z morzem – i także jest na miejscu. Nie ma się czgo złapać – bardzo dobre. Nie tylko jest jesień, ale i nasze życie nie układa się tak, jakbyśmy chcieli. Nie ma kogoś, kto byłby z nami, został tylko kubek – jakże niepewne oparcie.

Trzecia zwrotka: OK, herbata i nikotyna, towarzysze samotnej podróży, samotnego wieczoru w domu. Ale sposób ich podania, hmm, no nie wiem, do poprawki.


Minusy

Uliczne lampy są OK, bo przecież jesienią i zimą głównie to je widzimy. Ale kocie łby? Kocie łby w mieście nie występują, no najwyżej jako króciutki kawałek ulicy, pozostawiony zw wzg. historycznych. Ale to nie jest w sumie ważne - ważne, czy one tam grają, uzupełniają klimat, coś wnoszą? Jak dla mnie, nie.

Druga zwrotka, tak jak napisałem, bezbłędna, uwag brak... no OK, może zastąpiłbym 'zaczepić dłoni' na 'chwycić się' czegoś.

Trzecia Jak już pisałem, herbata i nikotyna OK, ale podajmy je w bardziej trafiony w klimat wiersza, jesieni i samotności sposób.



Moja propozycja modyfikacji


listopadowe zachody słońca
nie istnieją dzień umiera
zanim zdąży się urodzić
świeci żółta krew ulicznych lamp

usta wilgotnieją od mgły,
dzisiaj wyjątkowo słonej.
nie nie mam się czego chwycić
chwytam za kubek

tylko earl grey smakuje jeszcze tak samo
moje ostatnie szańce herbata i nikotyna

Katarzyno, bardzo odnalazłem się w Twoim listopadzie, bo choć pogodowo nie rozpieszcza, jakoś go lubię, jak całą jesień zresztą

Malarskość opisów, feeling pojedynczych słów, wersów, roztacza iście jesienne obrazy: wchodzą one w wyobraźnię, są jakby filmem puszczonym w głowie, tak fantastycznie pociągnęłaś to lirycznym pędzlem.

Czuć także coś na kształt samotności, wyciszenia: już przebrzmiały letnie śmiechy, do krainy umarłych zegarów odeszły słoneczne poranki i ciepłe, pełne śpiewu ptaków wieczory...
Na świecie jest jesień, pora wytchnienia, cofnięcia się w głąb siebie, może warto pewne rzeczy właśnie teraz raz jeszcze przemyśleć, zastanowić się nad sensem tego, co robimy i dokąd zmierzamy.
Tak zawsze mam, gdy na świecie pojawi się październik, listopad, grudzień...

Piękna, skończona całość.
Niczego bym już ruszał - widać, że to wersja reżyserska
Jest jak być powinno.

Hmm, z tymi kocimi łbami... światło latarń może oświetlać / oblepiać najróżniejsze obiekty. Czy kocie łby są akurat najbardziej jesienne? Zaznaczam, że to moja bardzo, ale to bardzo subiektywna opinia... może tobie i czytelnikom one jak najbardziej grają.

Najważniejsze: jak widać po reakcjach czytelników, trafiasz w klimat, przekazujesz nastrój / uczucia – no a po to są wiersze. Reszta to technika, do ewentualnej dyskusji.

" Gosia dziękuje za herbatę ma ortalionik i 20 lat. Przez Świebodzin czarny, rude włosy patrzy w oczy jego zmęczone. Tak akceptuje nikotynę w przedniej kabinie nie ma nas. Z dostepem powietrza na krótką chwilę (...) " - kombajn do zbiwrania kur po wioskach "waniliowe niebo"
Tak mi się skojarzyło

Wiersz listopadowy tak jak ja, więc może mam wspólne z tym słońcem, że wolę zostawać pod osłoną - ja koca, ono chmurzastej pierzynki jedynie zatrzymal mnie fragment : kocie łby oblepia już światło ulicznych lamp. - ktory mnie zmylil, ale to raczej moja nieuwaga i chyba pośpiech, ale zmianę szyku pozostawię może jako myśl swobodną - światło ulicznych lamp oblepia już kocie łby. ?
nastrój budujesz zawsze zachwycający, ubierając wiersze w ciekawe znaczenia, metafory, ale lubię to powtarzać. Nie mam nic do zarzucenia Wszystko mi się podoba, mimo iż zawiewa melancholią i chłodem. W końcu jesienne powietrze zaczyna nam płynąć w krwiobiegu pozdrawiam dobranocnie

Faith, trochę się rozczarowałem twoim wierszem. Zacznę od końca, bo tam mi się nie podobało.

Ten fragment wydaje mi się nielogiczny, niespójny, bo co ma do mgły zaczepianie dłoni? Wygląda mi na to, że musiałaś jakoś użyć rekwizytu, jakim jest kubek, (wnioskując po następnej zwrotce) żeby wszystko grało, a to przejście jest niepłynne. Czemu earl grey miałby smakować inaczej? Można się domyślić, ale jest to wers dość nieokreślony. Czytając ten fragment albo chcę się dowiedzieć czegoś o tej herbacie, albo o stanie podmiotu lirycznego, u ciebie nie doczytałem się ani jednego ani drugiego w pełni. Następny wers po prostu mi się nie podoba, w mojej opinii jest naciągany, tak samo jak ostatni wers, kiedy to nikotyna pojawia się ni stąd ni zowąd... Pierwsza połowa (do "mgły" zasługuje na lepszy opis tej herbaty i więcej spójności, bo w niej wszystko gra
Pozdrawiam!