Podstawowe pytanie: To jest jeden ciąg, czy tylko powyciągane pojedyncze fragmenty? Napisałaś, że fragmenty, więc dlaczego są tak pomieszane?
Wrzucone fragmenty różnią się od siebie nie tylko treścią, a nawet narracją co bardzo wybija z rytmu czytania. Przez ten zabieg co chwila się gubiłem. Dlatego też tylko przejrzałem pobieżnie.
Nie lepiej byłoby połączyć części z tej samej fabuły w jeden ciąg, albo przynajmniej w dłuższe fragmenty, tak by nie rozdzielać scen? na przykład 13 z 15 tworzą jedną scenę, po co ją rozbijać? Tylko wybijasz tym z rytmu i czytelnik więcej czasu marnuje na zastanawianie się o kogo chodzi, niż na czytanie. W filmach takie podejście może się sprawdzać, bo od razu widać kto z kim, ale w książce nie.
Mogę się mylić (bo jak wspomniałem tylko przejrzałem tekst), ale widzę tutaj kilka różnych fabuł. Czy one wszystkie toczą się w ramach jednej historii, czy to też po prostu pomieszanie różnych opowieści? Jeśli różne opowieści dlaczego zostały umieszczone w jednym poście i to jeszcze rozrzucone? Toż to zbrodnia
Na temat fabuły się nie wypowiem, bo ten podział na fragmenty za bardzo wybija z rytmu. A żeby oceniać warsztat musiałbym się wgryźć w tekst, a tego w tym przypadku zrobić nie mogę :/

sam_na_sam najważniejsze, żeby zrozumieli czytelnicy, dla których piszesz. Dla mnie jest to nieprzystępny styl, ale dla innych może okazać się zupełnie zrozumiały. Ilu ludzi tyle gustów. Najważniejsze jest żeby pisać z myślą dla czytelników, no chyba, że pisze się wyłącznie samemu dla siebie, wówczas hulaj dusza piekła nie ma
Broń boże, nie zmuszam cię do jakichkolwiek zmian. Jedynie zasugerowałem co mi się nie podoba i co moim zdaniem można zmienić. Na tym polega idea konstruktywnej krytyki
Przyjrzałem się jeszcze trochę zdaniom. Tak na wyrywki. Są potknięcia, ale porządna korekta na pewno je wyłapie.
Myślałem jeszcze o tej narracji w pierwszej osobie czasu teraźniejszego. Ostatnio jest mody ten typ narracji, a nie należy on do najłatwiejszych(przynajmniej według moich spostrzeżeń). Radziłbym z uwagą brać się za ich pisanie. Pierwszoosobowa narracja, aż kusi by utonąć w przemyśleniach bohatera, zamiast posuwać fabułę do przodu. Sam wyrzuciłem do kosza kilka opowiadań z tym typem narracji, już na etapie eksperymentów pisarskich, gdzie człowiek próbuje co najbliżej serca gra
Tyle z mojej strony. Również pozdrawiam.