Krótki list

Drogi Sahibie.
Nigdy nie będę mądry, ani poukładany.
Oszukiwałem w drobiazgach. Judaizm mnie nie zachwycił, nie posklejał.
Żywiłem się opłatkiem, poruszając w skrusze ustami.

Przeszukując ziemię, ulokowałem uczucia w nowej dzielnicy, ludziach, domostwie. Teraz są mi bliżsi od miłej ciału flanelowej koszuli. Wracam do starych miejsc jedynie w roli przewodnika, by pokazać dobrą orientację w terenie.

Opuściła mnie niepewność. Kuracja naprawdę działa. Tęsknię czasem za tym co było, jak za urozmaiceniem. Widzę niedowierzanie w oczach innych. A może to radość z mojej radości. Zyskałem cichych zwolenników.

Oczywiście, że nie jadę sam. Jest pełny wagon
i altruistyczne burczenie w brzuchu.
A od nowego tygodnia ochłodzenie.

Tylko pulchne, pstro upierzone kaczuszki szczerzą zęby w deszczu i kwaczą.
Żyję sprawami tych co ocierają piórka o moje.
Czuję na karku zimne kropelki wody.