Agnesko,

zacznę od tego, co mi się w Twoim wierszu podoba. Bardzo podoba mi się pierwsza część - jesienna impresja:


Zgrabnie i ciekawie przechodzisz w niej od jednej frazy do drugiej, a całość jest lekka i wdzięczna.

Dalej wiersz podoba mi się mniej - jest zbyt enigmatyczny, próbujesz coś zasygnalizować, ale nie do końca jest to dla mnie czytelne ani wymowne. Dlatego ograniczyłabym wiersz do pierwszej części i zmieniła tytuł

Serdeczności

Agnieszko,
Mnie również zaciekawiłaś. , czyli rozbijam pewien system lub relację, i w pełni świadoma odcinam się od tego co było. Takie moje odczytanie Podoba mi się również jesienny klimat
Jedna rzecz:
trochę mi się rymuje, ale to może takie moje spaczenie , w niektórych miejscach mam wrażenie, że trochę mało płynnie.
Serdecznie pozdrawiam

Nie do końca jest to moja poetyka, a o wierszu powiem, że jest niezły, ale tym razem tylko niezły. Poczytałam kilka Twoich starszych wierszy, wiem, że potrafisz zdecydowanie lepiej, mocniej, bardziej odczuwalnie. Choćby nocny zawód, bardzo dobry tekst.
Główny zarzut, jaki mam dla powyższego tekstu, to - że dla mnie jest...nijako. Właściwie dopiero w poincie zaczyna się coś dziać, a to już koniec wiersza, no i nic, odchodzę dość głodna. Ale za to tym bardziej czekam na kolejny tekst.

Trudno mi się odnaleźć w tym wierszu, bo te obrazy są bardzo subtelne. Dla mnie za bardzo subtelne, lubię jak w wierszu jest wyraziście, a tutaj dopiero po cięższym wytężeniu wyobraźni mogę sobie to zobrazować. Dlatego jestem zdania, że jeśli wiersze obrazujące - to jaskrawymi barwami, albo zupełnie impresjonistycznie. Tutaj jest coś pomiędzy.
To mi brzmi niezręcznie, może po prostu "w ręce botki"? Coś w ten deseń, wiadomo, że jeśli w ręce, to w jednej - czyli w drugiej, bo nie w obu i jeśli w ręce to nie na nogach - czyli nie mokre, bo po coś peel je nosi w rękach, żeby nie upaprały się w błocie (?) Tak mi się wydaje.
Pozdrawiam

Z tego, co pamiętam, a czytałem wiele twoich kawałków, zawsze były one niejednoznaczne, o szerokim spektrum pojmowania, uszyte jak ślubne ubranko, ale...
Odpowiedzi może być wiele.
Ja widzę tu obraz kobitki, która ma pod górkę z życiem.
Nie nazwę Ci tego po imieniu, bardziej to intuicyjnie czuję, niż miałbym logicznie wyłuszczyć.
Jest zamęt, confusion...
To się czuje w gnatach.
Całość dajesz dość tajemniczo, co podbija wartość wiersza.
Nie ma lipy, jak mawia Hardkorowy Koksu, bo nie ma i tyle, panowie i panie.
Nie jest to łatwy wiersz, ale przy pewnej dozie wyobraźni wszystko zatrybia

Wersja Ofelii niezła.

Figlarny ostatni wers niczym łobuzerski chochlik miesza w zawartości wiersza
Treść ujmuje mnie ciekawą mieszaniną emocji i obrazów.
Najbardziej pobudził moją wyobraźnię pstrokaty parasol nad głową.
Widzę tu chęć oderwania się od szarej, smutnej rzeczywistości i jej odreagowania z gniewnym tupnięciem nogą w kałużę. To jak ucieszne rozładowanie gniewu i negatywnych uczuć.
I to przekorne odwoływanie teorii- świetne

Agnes, wiersz bardzo ciekawy, szczególnie tzw. "przypisy", czyli: "w pełni świadoma" i "po dłu­giej prze­rwie ". Ciekawy zabieg stylistyczny, pasujący do całości, która oparta jest na przeciwieństwach, np."botki z dru­giej ręki i tak zo­sta­ją suche
wil­goć wy­wo­łu­je pleśń" to je dobre, nawet bardzo dobre. Te kałuże rozbijane - specjalnie? częsta zabawa dzieci, nie twierdzę, ze wiersz dziecinnym jest, wręcz przeciwnie - bardzo dojrzały. Jednak i poważni ludzie też lubią czasami "powrócić jak za dawnych lat, zaczarowany bajek świat..." Chociaż peelka, takie mam wrażenie, wybacz, jakby specjalnie sprawiała ból przedmiotom, choć wiemy, ze one nie czują. Ale na miłego, białego misia, patrzymy inaczej niż na zabawkę - diabła.
Liść wrzeszczy od zapomnienia, ale nie ma lamentu, nie drgnie nawet powieka i ta rozbryzgiwana kałuża - może cierpi? Premedytacja i milczenie kałuży - dziwne to. Tylko parasol "tańczy nad głową', jest zadowolony, spełnia swoją rolę. A gdy się zepsuje...? Ciekawy b. tekst. Wielowymiarowy xxd. Widać ruch, słychać głosy, ale jest milczenie i taniec. No tyle elementów ciekawych, że szok. Brawo, Akacyjko.
I jeszcze odwołujesz teorię, czyli czyny będą podejmowane.

Agnes i jak wygląda życie z boku, gdy inni są poniżani? Coś chyba słabo, czy ty nadal "patrzysz w niebo"? Jakoś mi tak słabo wyglądasz, martwię się, za uścisk dziękję ale nie duś. Pamiętaj:
"Kto jest bez winy, niech pierwszy rzuci kamień". Hejka))))))) Fajnie, że robisz to, co lubisz, wiesz, ja też. Rodzice mnie nauczyli przyzwoitości a dziś skalała Ich imię niejaka alllllassss... I co ja mam zrobić? Popatrzę w niebo.