Każdorazowo przeżywana apokalipsa i ponowne stworzenie.
Bilans ujemny. Wciąż na minusie. Życie wzięte na zeszyt,
na krechę. Właściwie wszyscy znajdziemy się pod kreską,
wciągniętą do nosa przez jerychońskie trąby powietrzne.
Skoro kontynenty są w kryzysie, to nie ma wstydu,
że trafił się mniejszy, pojedynczy, ziemia staje się
miękka jak plastelina, a bieżnia po której biegną gryzonie,
zaczyna zmieniać się w ruchome piaski. Utońmy. Wsiąknijmy.
Przegrajmy młodość jak akcje na giełdzie. Na stare lata
gorzki medal z czekolady i złote krzyże singielskie.
Kawalerowie wymarli. Najnowsza historia popada w histerię.