Zacznę od tego, co nie za bardzo przypadło mi do gustu. Nie będzie tego jednak aż tak wiele

Jestem uczulona na pewne wyrazy występujące w poezji. Oczywiście jeśli są użyte w ciekawym kontekście nie mam nic przeciwko, ale najczęściej są one umieszane w bardzo banalnych przesłaniach. Jedym z takich słów jest "wspomnienie". Piszesz nie od dziś, więc z pewnością wiesz, jak bardzo jest już ono oklepane. Niestety w tym wierszu nie zostało wcale pozbawione banału. Wręcz przeciwnie.
Nic nowego nie wnoszą też inne frazy takie jak "kalendarz pożółkłych liści", czy "oddechy z babiego lata".

- tu masz chyba literówkę...

Myślę Wodniczko, że naprawdę warto pomyśleć nad wywaleniem pewnych zwrotów na korzyść wiersza. Sama jednak zdecyduj, które zmiany czujesz i czy w ogóle chcesz coś zmieniać. Nie lubię wstawiać swoich wersji wierszy, ale pozwól, że ja będę go sobie czytała w nieco okrojonej formie, bo tak wydaje mi się lżejszy, świeższy i bardzo smaczny

Pozdrawiam!

Rozumiem, dlatego nie naciskłam. Przedstawiłam tylko swoją opinię. Przytaczając te przykłady nie miałam na myśli tego, że zostały one już kiedyś użyte, chodziło mi raczej o ogólny wydźwięk. Dopełniaczówka "ostrze bezwietrznych nocy" też pewnie nie została wcześniej użyta, ale nie sądzisz, że nie brzmi dobrze?
Każdy ma swoje odczucia, dla mnie słowo "wspomnienie" użyte w wierszach już się nieco wyeksploatowało niestrety i nie ratuje go wcale przymiotnik, którego użyłaś.
Rozumiem jednak i to, że dla Ciebie ów słowa mogą być ważne i wiele wnosić. Szanuję to bardzo i cieszę się jedynie, że możemy sobie podyskutować
Pozwól sobie by wiersz nieco dojrzał i wtedy spójrz na niego jeszcze raz, na chłodno. Wtedy na nowo można zastanowić się, czy wszystkie wykorzystane w wierszu elementy są niezbędne. Warto

Kochana Wodniczko, ja nie krytykuję myśląc, że jestem wolna od wad Piszę jak umiem, a komentuję zawsze szczerze, bo chciałabym by i mnie właśnie tak oceniano. Mój wiersz, o którym wspomniałaś jest prosty i napisany za pomocą mało odkrywczych słów, bo nie lubię, gdy teksty są za bardzo "falbaniaste". Tak naprawdę nie mam nic przeciwko jakimkolwiek słowom w poezji, bo gdybyśmy mieli się ograniczać i na siłę szukać sztucznych synonimów wypadłoby to bardzo kiepsko. Wszystko zależy od kontekstu. Wierzę, że oryginalność można uzyskać przez prostotę.
Posługując się przykładem dopełniaczówki miałam na myśli to, że czasami gdy zestawimy pewien banalny wyraz z drugim banalnym wychodzi tak naprawdę lepiej, niż gdyby to miało być coś wymyślnego. I tak np. nie doczepiłabym się tak bardzo tytułu "Wspomnienia z wakacji", jak doczepiłam się właśnie owych "Jarzębinowych". Dlatego napomknęłam o tym, że niektóre frazy bym poobcinała, a nie zamieniła je na inne, szukając dziwacznych synonimów. Tu się po prostu nie zrozumiałyśmy.

Absolutnie nie zgadzam się też z tym, że dolna półka predestynuje wiersz od razu do tego, by na siłę szukać w nim wad. Jeśli zerkniesz na inne moje komentarze, choćby te dzisiejsze, zobaczysz, że nie kieruję się tą zasadą i wiersze z góry również oceniam tak samo, opisując to, co mi wadzi, a co nie. Uważam, że taki jest cel zamieszczania tutaj tekstów, a wysokość półki nie ma dla mnie większego znaczenia.

I wiesz co? wbrew pozorom, podoba mi się ten Twój upór. To znaczy, że kierujesz się tylko tym, co czujesz, nie warto zmieniać się pod dyktando innych, choćby mieli dobre intencje Zrób to dopiero jeśli poczujesz taką potrzebę.

Pozdrawiam!

Co do tytułu mam podobne odczucia. Żeby pozbawić utarte słowo banału, należy odpowiednio dobrać przymiotnik, w tym wypadku "Jarzębinowe" dużo nowego nie wnoszą, po prostu dowiadujemy się, że są to wspomnienia o jarzębinie. Poraził mnie pierwszy wers, który ma dziwny szyk. Całość średnio mi się podoba, ale nie będę ingerował mając na uwadzę fakt, iż nie chcesz zmieniać swojego wiersza, masz takie prawo Odnośnie doskonalenia wierszy, ja mam tak, że z każdym dniem dobudowuje część utworu, wiersz dojrzewa, zmieniam go i kształtuję. Jedynie początek, zamysł lub główne uczucie jest u mnie spowodowane napływem weny. Dobrze, że nie ulegasz wpływom innych, ale warto moim zdaniem pracować nad tekstem nawet miesiąc, najlepiej na własny sposób, każdego dnia patrząc na niego na nowo i nie bać się go zmieniać, nawet drastycznie

Mi się ten tekst skojarzył z piosenką "Żółte kalendarze", bodajże Szczepanik to śpiewał.
Ja się przyczepię tylko końcówki, bo zupełnie tej przerzutni nie kupuję:

Tytuł mi mówi, że najprawdopodobniej jest to czerwień jarzębiny, więc nie widzę sensu jej powielania, poza tym po co dopowiadać.

Nie jest źle, ale nie jest to tekst na miarę Twoich (chociażby) Planeta T-Y czy wieczna senność (muszę pod tym wierszem napisać kiedyś jakiś solidny komentarz ).