Mi smakuje taki tekst. Ładny tytuł - zresztą nie pierwszy ładny.
Ale mam małe ale?
"mieszając w powietrzu wilgoć i słodycz w aksamitne konsystencje."
Może jakoś przekreślić i pozbyć sie jednego "w" chociaż mi ciężko wymyślić coś poza użyciem dopelniacza - wilgoć powietrza. Ale nie jestem do końca przekonana.
A jeszcze ewentualnie widziałbym "uwolnieni" w wersie wyżej i też jako przerzutnie. Ale troche długi by byl ten wers. A Twojej równej budowy wersów psuć bym nie chciała. Poza tym wyczuwam coś że chyba jednak celowo nie chciałaś już mieszać za dużo i nie mieć przenośni w 2 strofie.
Może i tak. Widze taką opcję ale nie wiem co z nią Jak widać więcej wątpliwości do niej także zostawmy to haha sama ze sobą przeprowadzilam rozważania.
Mi sie podoba wiersz. Jest lekkostrawny. Albo podany tak ze sie taki wydaje. Jak zawsze atmosfera czaruje. Ale mam też przeczucie wewnetrzne ze nie zaliczylabym go Twoich najlepszych. Jest tu "to coś" ale jest też coś czego nie umiem nazwac a daje mi to przeczucie.
Tak czy siak. Milo bylo i pozdrawiam

Podobnie jak Gaga zauważyłam powtórzenie w trzecim wersie drugiej strofy - dwa razy "w". Trudno jednak wykombinować coś w zamian, poza tym zastanawiam się nawet czy to takie koniecznie. To powtórzenie nie gryzie bardzo, osobiście zauważyłam je chyba po trzecim czytaniu dopiero. Jak wymyślisz coś, to ok, jeśli nie - uważam że i z nim tekst ma się dobrze.
Najbardziej podoba mi się płynność i subtelność tego wiersza.

Znowu muszę myśleć, ostatnio, ech .
Czy mogę prosić o od czasu do czasu jasny płomień świecy, bez zagłuszania tarkami np ?
Wzór? Hm, patrz, też na liście nad Twoim tytułem, nad Tobą: "Mały wojownik".
Ajw, nie musisz być tak "pokręcona" zawsze.
Ok, w dobrym znaczeniu pokręcona, nawet dużo lepszym jak dobrym ale.
Daj kawałek siebie ot tak, "jak psu kość" .
Za komplikację wymagającą otwierania mego mózgu, stopień niżej.

Dziękuję .
Wyrażasz się ładnie, tylko mi nieraz słabo świta, i właściwie nie wiem czy pisałem poważnie czy to był żart czy przez Twoje pisanie sam nie wiem co widzę z wrażenia .
Zamykam oczy, pokój .
P.S. Dla Twojego pisania moje uwagi niewiele wniosą, jest idealne w określonym zakresie przez Ciebie przeżywanym, a jego odcienie są wymierzone wzorcowo . Postaram się mniej paplać palcami a więcej głową. Hm, miłość, seks i kąpiel... ciekawe .

Twoje kawałki, Iwonko, to klasyka poezji erotycznej i nie ma to tamto, że tak nie jest, bo jest
Zawsze niezmiennie podziwiałem poetów, którzy tak operują woalem słowa, że nie powiedzą nic "z mostu", a rozsieją określoną aurę i nadadzą wierszowi konkretny wydźwięk.
Tak jest tu, u Ciebie, gdzie próżno szukać pokracznych dopowiedzeń - słowa fikuśnie dobrane tak, by naprowadzić czytacza na odpowiednie tory percepcji.
A słowa wcale niewyszukane, ale dobrze dobrane.
I to zawsze stanowi o wartości tej poezji: mało znaczy wiele.
Nietrudno wyczuć feeling, choć snuje się on między wierszami.

Jak zwykle świetnie
Prawdziwa sztuka

Lubię podróż do twoich światów.

Podpisuję się pod komentem Mike'a. Tak właśnie piszesz.
A ten wiersz jest jedną z piękniej błyszczących pereł na sznurze Twojej poezji
Taki subtelny i spokojny, wyciszony a jednocześnie pełen namiętności. Super się czyta i przeżywa.
Ostatni wers rozbija łagodność nastroju.
Mówisz, że chodzi o zwykłą kąpiel, ja jednak odebrałam to jako głębszą stratę, gdyż magnez płynie we krwi, więc wypłukanie skojarzyłam z kąpielą wewnętrzną

Natomiast, jeśli chodzi o zmycie dotyku, zapachu itp., to raczej peelka powinna tracić coś zewnętrznego, np. naskórek
Buziolki dla ajwolki

No i nareszcie znalazłam czas, by móc rozsmakować się w tym wierszu. Dla mnie jest on leniwym porankiem kochanków, niespiesznym i najlepiej niekończącym się, choć pointa mówi jednak coś innego.
I ja w tych słowach się zatapiam, nie chcąc wychodzić, a jedynie trwać, w rozgrzanej miłością pościeli, z której nie wystawiam nawet koniuszka palca

Pięknie napisane. Odczuwalne, słodko-gorzkie.

Wrócę na pewno.

Pozdrawiam!