Odchodzę z chaosu przed siebie,

czas pozwolił uciec od życia,

tu mnie Nikt i Nic powitał

swobodny i wolny przybywam,

jestem jak sama śmierci esencja....,

nic już nie słychać,

chmury inaczej jakoś tu płyną,

bez pośpiechu lekko i zwiewnie:

nie goni ich szalony wiatr życia,

nie ciąży im deszczu brzemię,

jak głośno tętni milczenie....,

mam mocno zamknięte powieki,

i oddech czekaniem bez głośny

przychodźcie minione udręki,

poznaniem chcę was się pozbyć...,

….byłem wolnym bez granic,

dziś jestem z prawdziwym ego,

przy boku życia prawdziwego.