I o takie zabawy słowno - znaczeniowe w prozie chodzi!


wienczyslawie,

Bardzo na tak!

Prosta historia o rowerze i uprzedzeniach. W dzisiejszych czasach to nawet nie wiadomo, czy ktoś nie uzna tej opowiastki za szkodliwą i uwłaczającą (takie czasy!) i czy w związku z tym ktoś nie zacznie na Ciebie polować! Więc uważaj, jak wychodzisz z domu.

wienczyslaw rulez! I nie ma bata!

Summa cum laude, gdyż prostota i celnośc powala!


Do następnego,

DoCo

Fajny pomysł! Po przeczytaniu opisu roweru i jego obecnego właściciela, aż mi się micha uśmiechnęła na myśl co zaraz się wydarzy: gadający "mądry" rower, dwa pedały i skin - no mieszanka wybuchowa.

Troszkę się zawiodłem, bo pomimo bardzo fajnego konceptu, jakoś mam wrażenie, że nie wycisnąłeś z tematu wszystkiego co się dało, aż szkoda... Aż chciałoby się przeczytać jakąś dłużą rozmowę tego duetu. Językowo też troszkę brakuje - ale akurat tutaj, taka surowa forma nawet pasowała.

Podsumowując: za mało! - ja chcę więcej!

Pozdrawiam!

Sztuczna nieinteligencja

Witaj, Wienczyslaw, po pewnym czasie.
Trochę mnie nie było pod twoimi tekstami, ale nie straciłeś wprawy. Jak zwykle jesteś w wysokiej formie i brawo za powtarzalność. Osiągnięcie wysokiego poziomu to sukces, ale utrzymanie się na szczycie to sztuka.

Jak zawsze ostro dociskasz pedał gazu i czytelnik kręci się na tej karuzeli, aż mało co pawia nie puści ( to komplement ). Ech, z nami, ludźmi tak już jest, że kochać nam się niezwykle ciężko, ale nienawiść przychodzi z wielką łatwością. Tekst dobrze również wpisuje się w coś takiego, co zwie się polityczną poprawnością. Kto wie, czy za jakiś czas część roweru taka jak pedał, nie zacznie być uznawana za wyraz homofobii. A homofobią zarazić się znacznie łatwiej niż homoseksualizmem. Ot taki rower na przykład, który w pewnym momencie zachowuje się jak organizm, który nie przyjmuje przeszczepu jakiejś części.

Dobra robota

Pozdrawiam
Quentin