Chyba po raz pierwszy czytam Cię w tak krótkiej odsłonie Liathio.
Myślę, że dobrze zrobiłaś nie umieszczając w tym wierszu innych opisów. One tylko przysłoniłyby to, co tutaj najważniejsze. Ten tekst niczego więcej nie potrzebuje. Jest chwilą, w której patrzymy na zdjęcie, choć nie do końca wiadomo, gdzie kończy się kadr. Zatarłaś granicę między zastygłą na obrazku przeszłością, a chwilą teraźniejszą. Myślę, że to głownie przez ten fragment, który ja odczytuję dwojako:




Instynktownie tak to zobaczyłam przy pierwszych czytaniach

Pozdrawiam